Refereynboek ofte nieuwe wandeldreve, voor de jongheyd
(1667)–François Foret–
Auteursrechtvrijop de wyze: Schenkt my te drinken al na myn dorst.
De Dochter.
O Valsche weireld! Ydel schyn
Met uw' beloft', en vol bezwaeren,
Gedient hebb' ik u lang termyn,
Al meer als over zestig jaeren,
Maer ik hebb' ik moest verklaeren,
| |
[pagina E6r]
| |
Noyt wel geweest van u geloond,
Ik merke dat gy uw' dienaeren
Met veel yd'le beloften kroont.
Weireld.
Myn' Dochter dus niet en verflouwt,
Maer wilt by my persevereren,
Met troost word gy van my bedouwt:
Met rykdom groot niet om sommeren,
Luystert doch nae myn presenteren,
Ik ben den Heere, dit wel verzint,
Die elk-een kan contenteren
Die my lief heeft, ende bemint.
De Dochter.
Weireld my dunkt dat uw gelaet
Vol valscheyd is, en looze zeden,
Want gy met leugens omme gaet,
Dus weireld laet my nu in vreden:
Dienen God den Heere groot,
Al hadd' ik Crest schatten heden,
Wat baet het dan als komt de dood.
Weireld.
Hoe wilt gy peyzen op de dood,
Gy zijt noch jong, stelt zulks bezyden,
't Is noch in tyds, 't en is geen nood,
Wilt u noch vry met my verblyden:
Neemt uw' genoegen lange tyden:
Danst, zingt en springt, want 't is noch vroeg,
| |
[pagina E6v]
| |
Wat wilt gy u zoo zeer besnyden,
Als gy oud zijt 't is tyds genoeg.
Dochter.
Is 't vroeg oft' laet, weireld elk moet
Sterven, en rekeninge geven
Voor God den Heere, van dat elk doet,
Zoo lang als wy ter weireld leven:
O weireld! Vol bedrog besneven,
Wel hun die uwe werken vlied,
Als ik voor 't oordeel Gods moet leven,
Gy en zult my beschermen niet.
Weireld.
Och arme Dochter! En gy zijt wel
Verdold door all' zulke gedachten,
Dat gy my vlied, en valt rebel,
Versmaed myn rykdom groot van magten,
Komt, komt, en wilt geen' vreugd verachten,
Gebruykt den tyd jeugdig present,
Als u de dood eens zal versmachten,
't Is my alleens waer gy belend.
Dochter.
O Valsche weireld! Loos geveynsd,
Wys is hy die dat kan aenmerken,
Die op zyn' arme ziele peynst,
Die zal hem wachten van uw' werken:
Wel aen die in deugd versterken,
Dienen God aen elken kant,
En vreezen, 't zij leeken oft' klerken,
| |
[pagina E7r]
| |
Te komen in den helschen brand.
Weireld.
Gaet dan van my al waer gy wilt,
'k Verlaet' u ten allen stonden,
Maer ziet dat u dat niet en schilt
Als gy hier arm zult zijn bevonden,
Versteken dat wel myn vermonden,
Troosteloos, hoort myn bedied,
Derven myn' vreugd zeer zoet om gronden,
Dan zult gy leven in verdriet.
Dochter.
Weireld daer en vraeg' ik niet naer,
Want die in Gods vriendschap wilt leven,
Moet lyden hier, 't is openbaer,
En van de weireld zijn verwezen,
Dus will' ik my keeren mids dezen,
En volgen Jesus mynen God,
Draegen het Kruys met hem geprezen,
En leven zoo na zyn gebod.
Adieu dan weireld vol ongerief,
Adieu, ik laet' u t'eenegader,
Volgen will' ik Jesus myn Lief,
Die aen 't Kruys heeft uyt liefden ader
Voor my gepaeyt zyn Hemelsch Vader:
Hy zal my leyden by de hand,
Als zyne Bruyd, hy komt my naeder,
En leyd my in zyn Vaderland.
|
|