Refereynboek ofte nieuwe wandeldreve, voor de jongheyd

Een Amoureus LIEDEKEN

Het Nachtegaelken kleyne,
Verheugt den zomer schoon,
Met zynen zoeten zang,
In 't woud by een' fonteyne:
En daer heeft een persoon
Geluystert nae den zang,
Den tyd viel te lang,
De wilde dieren sprongen
Al in dit zoete dal,
De wilde vogelen zongen
Lieffelyk overal.

2. In 't woud stond een' valeye,

[p. E1r]

 

Vercierd met bloemkens reyn,

 

Schoon ende triumphant,

 

Daer ging ik my vermeyen,

 

Zoo lustig in dat pleyn,

 

Daer ik de liefste vant,

 

Ik zag langs eenen kant

 

Komen in die landouwe

 

In witte zyde gekleed,

 

't Was alzoo schoone Vrouwe,

 

Als ik ter weireld weet.

 

3. Als zy my wierd gewaer,

 

Hoe vriendelyk dat zy loeg,

 

Met haeren rooden mond,

 

Dan quam 't in 't openbaer,

 

Wat jonste zy my droeg,

 

Als ik haer' trouwe vond

 

Myn hert dat wierd gezond,

 

Door deze Maegd geprezen,

 

Meer als Helena schoon,

 

Dochte zy my te wezen

 

Onder des hemels Troon.

 

4. Wy gingen diverteren

 

Daer houden hand aen hand,

 

Als twee zoete lieven doen,

 

Zoo vriendelyk passeren,

 

't Scheen het Belofde Land:

 

Zoo lustig was plaisant,

 

Den Mey schoon t'elken kant,

 

't Was er vol duyzend vreugden,

 

Dat door de minne gloet

 

Ons herte beyd verheugde,

[p. E1v]

 

Denkt wat een' liefde doet.

 

5. Wy zongen daer musyke,

 

Al op dat snaer gespel,

 

Melodieus en zoet:

 

Wy spraken Rethoryke

 

Lustig zonder gequel,

 

Met eenen blyden moed,

 

Maer 't was er al voorspoed,

 

In des weirelds warranden,

 

Wy maekten eenen dans,

 

Myn lief met haere handen,

 

Van Roozen eenen krans.

 

6. Daer naer gingen wy rusten,

 

Al onder 't groene rys,

 

Al op dat zelve pas

 

In een priëel met lusten,

 

Het scheen het Paradys,

 

't Welk vol plaisantheyd was,

 

Verborgen in dat gras,

 

Heeft een slange gezeten,

 

Die myn lief in den voet

 

Doodelyk heeft gebeten,

 

't Geen ik betreuren moet.

 

7. 't Fenyn heeft haer bevangen,

 

Zy stierf de bitt're dood

 

In al zoo korten stond,

 

Die daer met spel en zangen

 

Bloemekens in haeren schoot,

 

Fraey was ende gezond,

 

Ook myns liefs rooden mond,

 

Wierd heel bleek van koleure,

[p. E2r]

 

In haer' wellustigheyd,

 

Moest zy de dood bezueren,

 

En zoo nemen wy afscheyd.

 

8. Och! Scheyden bitter scheyden,

 

Hoe hard is uw gelag,

 

Zoo ik vond present,

 

Wy gingen ons vermeyden,

 

Noch heden dezen dag

 

Nu ligt myn lief geschend,

 

Voorwaer des menschens end,

 

Men ziet-ze haest verdwynen,

 

Gelyk den rook vergaen,

 

Vol droefheyd ende pynen,

 

't Is hier zoo haest gedaen.