Refereynboek ofte nieuwe wandeldreve, voor de jongheyd

Refereyn van de Zielkens in 't Vagevier.

Komt menschen die noch leeft, komt al my naeste maegen:
Komt vrienden altemael aenhoort myn droevig klaegen:
Myn bitter zwaer verdriet, aenziet, hoe dat i[k] hier
Geketend en geboeyd brand' in het Vagevier.

[p. B1r]

 

Aenziet myn krank gemoed grondeert met uw' gedachten,

 

Hoe dat myn' arme ziel' zoo lange hier moet wachten,

 

Tot zy gezuyverd is, tot zy heeft al voldaen,

 

Eer dat zy kan van hier, by haeren Schepper gaen.

 

Ik roep' om troost en hulp, niemand komt my te baeten,

 

Myn smeeken is voor niet, ik ben gelyk verlaeten:

 

Myn tyd schynt eeuwig lang, dat ik hier liggen moet,

 

En die my troosten kan my gansch geen bystand doet.

 

Een oogenblik denkt my te willen altyds spaeren:

 

Een wyl is my een dag, een' ure duyzend jaeren

 

Ik roepe even zeer, vermindert mynen tyd,

 

Ten minsten myns ontfermt, gy die myn' vrienden zyt.