Arions vingertuig

Opdeunende verscheide minne-klagjes, koozingen, boertigheên, en andre rijmpjes en gezangen

[p. 210]

Een T’ samen-spraeck.

Stemme: Ach Moorderesse straf, &c.

WEl Groetje-buer hoe vaerje?
Mijn soete Meyt wat waerje
Noch een Kindt, als ick woonde in jou straet.
Hoe dus, waer in beswaerje!
Wat, schreyje Griet? bedaerje,
Segh waer deur verandert jou gelaet?
Hebt ghy met yemant twist,
Of schaed’, of schandt, wat ist
Dat u deert: dit moet al wat beduyen;
‘k Acht dat u de Liefde quelt;
Griet, ick wed’ jy trouwen selt,
Want ick heb onlanghs wat hooren luyen.
2   Ia Trijntje-buer mijn Vriende,
Die staegh op ‘t goetje siende

[p. 211]

 

Spraken lest, Heer! jy wert een brave Meyt:

 

Mijn voorts een Knecht aendiende,

 

Edel, rijck van goedt, en miende

 

Dat de knoop terstont souw zijn geleydt;

 

Maer als ick hem eerst sach,

 

Kreegh ick alsulcken lach,

 

Dat ick docht, hier sal ick neder sijgen,

 

Drentigh was hy, scheel en scheef,

 

Wast niet beter dat ick bleef

 

Die ick ben, dan sulcken Iool te krijghen.

 

3.   Wie souje liever willen,

 

Een die jou, Griet kon stillen,

 

Door ‘t gelaet of ander soetigheydt;

 

Of die met vreemde grillen

 

Iou doen staech wou bedillen,

 

‘t Is voorwaer te grooten onderscheydt:

 

Voor mijn, ick wierdt bemint,

 

En dat ick waer gesint

 

Tot den Echt, en ick wistet van te voren,

 

Eerder soud’t een Kalis zijn,

[p. 212]

 

Dan een Gorten-telder mijn

 

Door sijn goedt of sijn rijckdom sou bekoren.

 

4   Ick ben in duysendt vresen,

 

Om dat hy werde gepresen

 

Van sijn deucht, van sijn wijsheydt, en verstandt:

 

Nochtans doen ick voor desen

 

Sagh sijn gramsteurigh wesen,

 

Doen viel mijn de Ionghman uyt de handt,

 

Mijn Vrienden sagen ‘t graegh,

 

Maer siet, dit waer een plaegh

 

Dat ick dus mijn Ieucht soud’ overgheven,

 

Aen een Drent, gelijck jy seght:

 

Liever neem ick dan een Knecht

 

Die met vreught by de luyden weet te leven.

 

5   ‘k Soud’ eer mijn Vrienden haten,

 

Eer ick mijn sin sou laten,

 

Grietje-buer, al souter noch soo gaen:

 

Heer! dat wy t’samen saten,

 

Om daer eens af te praten,

 

Och, wat al soud ick jou daer af verslaen.

[p. 213]

 

‘t Vryen daer weet ick van,

 

Ick heb mijn derde Man,

 

Doch mijn tijdt niet al lachende versleten:

 

‘t Geen dat ick wel heb besocht,

 

En in ‘t vryen over brocht

 

Soud geen mensch op de werelt keunen weten.

 

Griet.

 

6   Trijntje, ick ben verlegen,

 

My dunckt de Klock slaet negen,

 

Ick moet voert, Heer, den avondt het niet an.

 

Ey! laet ons praet verswege,

 

Ick weet nou waer en tege

 

Dat jy woont, ‘k sel eens komen als ick kan.

 

Trijn.

 

Hou Grietje, eer je scheydt,

 

Eerst noch een woordt geseydt,

 

Komt eens uyt, mach het jou en Sondach wachten.

 

Griet.

 

Ick sel koomen, hoorje Trijn.

 

Trijn.

 

Griet, je seldme welkoom zijn.

 

Griet.

 

Nou vaert wel, met duysent goede nachten,

   En daghen.