Arions vingertuig

Opdeunende verscheide minne-klagjes, koozingen, boertigheên, en andre rijmpjes en gezangen

Blyeind-Lied.

Toon: Als Atalanta Doden maakte.

 

TOen Cupido zijn zwinbre pijlen
Na de borst dee ylen,
Van Tirzis, wier zijn koele ziel onsteken met een brand,

[p. 132]

 

 

Een heeten gloed// die zijn gemoed, tot Min kon vijlen,

 

Dies hy nu klaagd// en zoekt en vraagd, om hulp en onderstand.

 

Maar Galathe zijn hart vermaken,

 

Kan ‘et gloorend blaken

 

Van zijn wijtlufte vlam verdooven, door een enig woord:

 

Dies Tirzis zugt// met naar gerucht, om eens te zmaken

 

Den heil en baat// waar op dat staat// wat totzen leven hoord.

 

Maar Galathe nog niet getroffen

 

Laat ‘er niet verbloffen

 

Ze schreid, ze rend zoo veerdig voor ‘er ziekke Tirzis heen:

 

Hoe meerze loopt// en ‘t veld deursloopt hoe meer ‘tversloffen,

 

Op hem min vat// maar hy zoo rad; die volgt ‘er met gebeen.

 

Ai Galathe sta stil van vlugten,

 

Laatme niet meer zugten,

[p. 133]

 

Keer weer: de armen van u Tirzis staan al opgespard,

 

Om u, mijn kroost// mijn heul en troost, met duisend vrugten

 

Van liefd en Min// als mijn Goddin, te eeren inmen hart.

 

Ze liet door zulk een wichtig spreeken

 

Haar versteendheid breeken;

 

Dies staatze stil en zegt al hijgend; ach! mijn Tirzis ach!

 

V heusze Trou// die doetme nou, bewijzen ‘t teken

 

Van weederliefd// die my doorkliefd, ik groet u met een lach.

 

De goede Tirzis aarzeld needer,

 

Zy verheft hem weder;

 

Hy zei, ô schone, nooit volpreeze ongemeene Maagd;

 

Reik my u hand// tot een verband, zo zaft en teeder,

 

V poesle le’en// zijn my gemeen, indien ‘et u behaagd.

 

Zy door een zoeten lonk gezonden

 

Na zen binnegronden,

 

Verwittigd hem genoeg ‘er liefde en oprechte Trou.

 

Daar schaakkeld’ toen// van zoen op zoen, de zuivre Monden

 

Een echte struik// wiens dartle pruik, heur maakte Man en Vrou.

   Al om een.