Arions vingertuig

Opdeunende verscheide minne-klagjes, koozingen, boertigheên, en andre rijmpjes en gezangen

Dringende Liefde.

Toon: Mon valet.

ZAl een trouwen Minner, ‘t minnen
Laten, om een dit of dat?
Om iets, ‘t gun zijn wufte sinnen
Elders hebben opgevat?
Neen hy: want de trou ontzeidt ‘et
Dat hy ‘t doet;
Trouw opregte Min ontleidt ‘et
Al in’t goed.

‘kHeb ook wel mijn ongenougen,

Als ik sie den hoogmoed aan

[p. 18]

 

Dan die, tot my te voegen

 

Haar in’t minst niet kan verstaan:

 

Ik, nogtans, meen op ‘et ende

 

Vanmen druk,

 

‘t Ongeluk also te wende

 

Tot geluk.

 

Ha! Moordresje vanmen leeven,

 

Hoe zmaakt u eens anders dood?

 

Hoe keund gy, door trots gedreeven,

 

My zoo laten in den nood?

 

Of ik nog op’t end verblijde,

 

Wat kant zijn;

 

Wijl ik nu, in strijdend lijden,

 

Draag veel pijn?

 

Straffe Maagd, zen u meedoogen

 

Op die hier verschooven leid;

 

Laat u zeegbre gloeiend oogen

 

Weesen tot mijn heil bereid.

 

Wat is beeter? wat is vaster

 

Stof van deugd,

[p. 19]

 

Dan te weezen druk ontlaster

 

Van de Ieugd?

 

Mijn getrouwheid zal noit dwaarlen

 

Van haer vast gestelde sloer:

 

Want mijn Min is, rein, als paarlen,

 

En alst suivre paarlemoer,

 

Geen karbonkkelen geflikker,

 

Straald zoo hel:

 

Of mijn liefdes rein geklikker

 

Tart ‘er wel.

 

Waare liefd is nooit verlegen,

 

Wen ‘er ‘t grootste hartzeer knijpt:

 

Wantze zett’er dapper teegen,

 

Daar de nijt of twedracht nijpt.

 

Ik wil ‘t lijden leere lijden

 

Om proffijt:

 

Ongezien wie my benijden,

 

Of benijt.

   Liefde ziet deur nog venster.