Arions vingertuig

Opdeunende verscheide minne-klagjes, koozingen, boertigheên, en andre rijmpjes en gezangen

[p. A4v]

Inreede, An de Haarlemse Zoetertjes.

SOete Maagden, zo veel blaén
Laden noit de Hout-tuins kruinnen
Nogt ook zoo veel zands de Duinnen,

Als uw’ zieltjes schoonheên laên.

Gunme dat ik van de veeltt’

‘tMinste weinigje mag rukken;
‘k Zalj’er zoet gezangk voor plukken,

Zie dan oft uw’ veel verscheeld?

Hei! hoe kraald uw’ dan de tong,

Alsge gallemd zoete wijfjes
Niet te lelijk niet te vijfjes,

Maar zoetqueelend, lugt ter sprong.

[p. A5r]

 

Geeftge dan uw’ rijkdom weg,

 

Alsge eens zo veel zult krijgen,

 

Van’et gun daar al uw’ hijgen

 

Heen zwemd zoete Meisjes zeg?

 

Dog, en zijdge niet te vreê

 

Met mijn znaartjes, wilt vry spreken

 

‘Kzalze weêr ontstukkend breken,

 

En de brokken nemen meê.

 

Immers ‘k hoop’et allerbest,

 

‘Tquaad en wil ik reê niet schroome

 

‘Tzel, zoo’t koomd, licht tijds g’noeg koome

 

‘Tquaad is quaad, al koomt’et lest.

 

Weêr an, Schaapjes, hoor de Harpp’,

 

Van mijn Speulmans Vingertippen,

 

Neem een deuntje op je lippen,

 

‘Tis niet faats, niet wrang, nog zarp,

[p. A5v]

 

‘Tis iet klugtigs tot vermaak,

 

‘Tgun, wen drouwe nagedagten

 

‘Tzwak gedarmte heel ontmagten,

 

Wel ken dienen voor de vaak.

 

Hoord dan, luisterd, leerd, en poogd,

 

‘Tis geen spijs voor kouwe vagten;

 

Maar voor uw’, wiens pitt’ en kragten;

 

Niet als zulk een Tuig beoogd,

 

Neem mijn Maatzangmeester meê

 

Meisjes, waarje vaard, oft speel-rijt

 

Wenge noest in uw’ gewueel zijt,

 

Denkt dan wie uw’ groeten deê:

   V. Onderdaan, en Dienaer.