Focquenbroch. Bloemlezing uit zijn lyriek

[p. 52]

Reekening Van gedane visitatie aan Mejuffer N.N. in haar ziekte.

Myn min, die 't Dokterschap door lang by by te woonen,
Al heeft vry meesterlyk geleert,
Heeft in uw ziekte, o overschoone!
U vijf, zes maal gevisiteert.
Het loon, het geen hy eyst, nu dat gy zyt geneezen
Van dees uwe innerlvke smart,
Zal, zo gy wild, alleen maar weezen
Een duimbreeds plaatsjen in uw hart.
Doch wyl hy zich niet durft op goet geloof verlaten,
Mits de patienten in 't gemeyn
De Dokters als de duivel haten,
Zo draa zy slechts geneezen zyn.
Zo wil hy (om daar in voortaan gerust te leeven)
Dat gy my zult, voor elk visiet,
Tot zekerheid zes kusjes geeven,
En meer betaling wil hy niet.