Afrikaense Thalia
(1986)–Willem G. van Focquenbroch– Auteursrechtelijk beschermd
[pagina 154]
| |
O neen mijn waerde Vrind! de dagen
Ontschieten my tans soo geswind,
Dat Mr. Focq wel reden vind
Om van de snelle tijd te klagen:
Want dat ghy 't weet, d' aenstaende Weeck
Dat sal de tijdt zijn, om mijn lappen
Te packen, en van hier te stappen
Soo dat ick schier van rouw verbleeck;
Mijn Schip de Gideon geheeten,
Vertrock voorleden Weeck van hier,
Na 't Eyland, daer noch Bock, noch Stier
Maer Schapen meest het Gras af vreeten:
En daer wy in 't verleden Jaer
Met Tys-Ooms Ried te venten voeren:
Hoewel wy op die droeve Boeren,
Soo schendich scholden met malkaer:
Soo dat ghy seer wel kund bevroeden
Dat ick nu dapper draef, en loop,
En dat ick Vleys, en Boter koop,
En Wyn, en Kleeren, Rock, en Hoeden
Ick galoppeer den ganschen Dach
Om my op 't vaerdigst toe te rusten
Of 'k ga, om my wat te verlusten
Na d' Hofstee, als 't my beuren mach.
Denck self dan of 't my mach verdrieten
Dat ick soo waerden Vrindt, als ghy
Niet kan besoecken, wijl ick my
De tijdt soo schendigh voel ontschieten?
Dies souw ick, soo 't u beuren kan
(Gelijck ick anders niet kan peijsen)
U bidden eens na 't Y te reysen
Om my voor 't laest te spreecken an:
VVant Licht'lijck souw het kunnen wesen,
Dat eenigh Roch, of Tarrebot,
My in passant swolgh in sijn strot,
Gelijck AEneas stont te vresen,
Toen hem Vrouw Juno op het nat,
| |
[pagina 155]
| |
Met al sijn vrome Troysche Vrinden,
Door Meester Eolus sijn winden
Soo deerlijck veterd' achter 't gat.
Om dat hy 't Land der Lybianen,
(Gelijck als ick nu mee gae doen)
Met sijn verdrevene Troyanen,
En Scheeps Vlood meenden aen te doen.
VVat weet ick of ick niet Gebooren
Ben, uyt dien Trooyschen Held sijn Bloedt,
En dat Vrouw Junoos bitse Tooren
My licht niet mee wat potsen doet?
Daerom, eer my dit licht komt beuren,
Soo bid ick komt ons hier eens by,
En doet voor 't minst my uytgeley:
Verselt met Duysent soete Geuren.
De tijdt wanneer ick trecken sal
Beloof ick u in 't kort te schrijven,
VVant noch een dach, of tien te blijven,
Dat is (na dat ick loof het al.
Ick sal mijn Neef als dan ontbieden,
En soo ghy kund, soo komt dan meê,
En daer mee stap ick op de Zee,
Om dees verbaesde pleck 't ontvlieden.
U E: Vrind en Dienaer. W.V. Focq. |
|