Afrikaense Thalia
(1986)–Willem G. van Focquenbroch–
Auteursrechtelijk beschermd
[pagina 136]
| |
Door al te schrickelijcken lagh;
Want uw van damp gekloncken Aertkloot,
Die d' opper smoock voogt Heer Jupyn,
In 't sondigh hoeckje, van den haerd goot,
Moet ieder een behaeg'lijck zijn.
Voornamentlijck dat best van Pallas,
Behaegt my 't best van altemael,
En toonde wel, dat het niet mal was,
In 't vreeten van die Speetjes Ael;
Maer'k vrees noch wat van sijnent wegen,
Want komt Mercuur hem aen sijn gat,
En stelt sijn Vrouw'er sich niet tegen,
Soo raeckt hy leelijck in de mat:
Doch 't gaet, hoe 't gaet, 't sal my niet raken,
Ick set haer saem; wijl ick vast lagh
Om dat besuckte Kalve-braecken.
Daer g' in uw Brief van maeckt gewagh;
Voorwaer soo staptmen wel ter degen
Ter Troon, die vol van kotswerck bralt,
Langs gladde, envet bespoogen wegen,
Soo men slegs op sijn gat niet valt;
Voorts soud ick u wel meê wat senden,
Van' t geen mijn Musa heeft gebroeyt:
Maer die Caronje noch haer bende
Heeft my in lange niet gemoeyt;
VVant Callioop, en Melpomene
Die (schijnt het) dragen my wat haet,
Ja 'k loof dat die Geckinnen meenen
Dat 'k schier mijn Dampen daerom laet,
Maer neen, ick sal soo sot niet wesen,
Brutsen zy my, ick bruts haer weer,
En in de plaets van haer te vreesen,
Damp ick daeghs wel een Pijp te meer,
Haer norsse stemmigheyd van Plato,
Haet ick veel meer als Snuyf-Toeback:
Maer dat Thalia, noch Erato
My niet meer komen op mijn dack.
| |
[pagina 137]
| |
Daer 'k haer steets soo wel getracteert heb,
Dat is 't dat ick niet vatten kan,
Wijl ick haer noyt geaffronteert heb,
Want die het seyd, die liegt'er an;
'k Hoop immers niet dat een van beyen
De Damp, mijn waerdigh Element,
Niet langer in haer snats mach lyen,
O neen die zijn 's al langh gewent.
VVant al soo vaeck sy my besochten
Besochten sy den Damp niet min,
Want wat uur dat sy komen mochten,
Zy vonden Damp, en my daer in:
Soo dat 't wat aêrs sal moeten wesen,
't Geen haer weerhoud: maer A propoo,
'k Heb onderdaeghs een' Brief gelesen,
Gebracht door God Apolloos boô,
Die melde, dat Thaly in 't dansen,
Haer slincker Encklauw heeft verstuypt,
Soo dat sy, als sy sel gaen schranssen
Op Handt, en Voet, na Tafel kruypt,
En door dit onluck (las ick vorder)
VVas sy gedwongen voor een tijdt,
(Tot dat haer koot weer was in order,)
Mijn Pen te geven wat respijt;
En wat Mevrouw Erato aengaet,
(Die van de liefde niet meer singt,
Mits mijn Matres haer niet meer aenstaet,)
Die hoor ick dat vast hartigh dingh,
Om haest langhs straet te loopen beed'len,
Nu dat haer Ambacht gaet so slecht,
Ja 'k hoor dat sy daerom leert Veed'len
Van God Apolloos Meester knecht;
In 't endt mijn Sangkunst is thans schraeltjes
Mijn Pen en Inck die leggen braeck,
Trots Hondert-Duysent Duyvel-haeltjes
Die ick daeghs op de Musen braeck:
Daerom moet ghy u contenteeren
| |
[pagina 138]
| |
Voor dees tijd, met dit schrale veers
't Geen gy noch dapper sult vereeren,
Vraegj'et op Kack-huys an je Neers:
Vaer wel dan vrindt want ick ga enden
Maer wilt my met den eersten toch
't Vervolgh van uw Herscheppingh senden
Adieu; uw Dienaer Focquenbroch.
|
|