Afrikaense Thalia

Op een Spiegeltje van Mejuffr. M.H.

O Glas! het welck so vaeck de schoor heen komt vertonen,

En al de wonderen, die by dees Engel woonen:

Mijn siel die vindt met u groote gelijckenis:

[p. 86]

 

Vermits dit soete beelt soo wel geschilder is.

 

In 't binnenst van mijn hart, dat ick daer in kan lesen,

 

Al 't geen bemin'lijck is, in dit aenlockend wesen:

 

Maer weet oock, dat mijn ziel heel veel van u verscheelt,

 

Vermits ghy maer allen haer wonderen uy beeld,

 

VVanneer zy voor u staet; maer mijn siel kan dees schoone

 

(Schoon ick haer by sijn mis) soo vol in glans vertoonen,

 

Als of ick haer selfs fach. Dit 's oor saeck dat de tijdt,

 

Dees soete Beekenis nooyt uyt miju siel en slijt.