Afrikaense Thalia

(1986)–Willem G. van Focquenbroch– rechtenstatus


Minne-Klacht. Van Leonora. WIe souw op een Minnaer bouwen, Die soo los is als de VVint: VVant soo hy van daegh bemindt, 't sal hem morgen weer berouwen? VVant als hy my 't huys komt spreecken, Schoon ick sijn bedrogh wel merck,
[pagina 75]
Veynst hy sigh in min soo sterck? Dat 'er niets aen schijnt 't ontbreeeken. Carel mindt my so hy seydt, En heeft my sijn troow gesworen; Maer met dees mijn eygen ooren, Hoord ick sijn ontrouwicheyd. En ontmoet hy my bedeckt, Soo heeft hy sijn min verlooren, En vervloeckt schier Leonore; Met wiens liefde dat hy geckt. VVant als ick mijn spraeck verander, En verbergh hem mijn gesight, Doe 'k hem doolen in sijn plicht, En mijn aensien voor een ander: En in dees gemaeckte schijn, Doe ick my van hem beminnen Soo, dat ick merck dat sijn sinnen, Niet dan ydle losheyd sijn. Dus wouw ick sijn min beproeven Door dees, mijn arglistigheyd; VVaer door ick sijn trouwigheyd Vond te staen op losse schroeven. Minnaers losser als de windt, VVie sal des op u betrouwen, Mits 't u Morgen sal berouwen, Hoe seer ghy van daegh bemindt?