Oorlog. Verzen in staccato

14.
De moeder.

Ik baar
in bloed.
Ik baar
in pijn.

Dat zal
wel een
natuur-
wet zijn.

Maar is 't
de wil,
de wil
van God,

dat wat
ik schep
te vroeg
verrot?

Dat dit
mijn vleesch,
dat dit
mijn been

te vroeg,
te vroeg
van d'aard'
verdween?

Mijn ziel
zoo schoon:
mijn zoon
zoo goed?

Dàt is
het wat
mij lijd-
en doet!

Een wond
in 't vleesch
schrijnt en
doet zeer

maar in
de ziel
nog veel,
véél meer!

[p. 10]

 

Ik baar

 

in bloed.

 

Ik baar

 

in pijn.

 

 

 

Dat zal

 

wel een

 

natuur,,

 

wet zijn!

 

 

 

Maar is 't

 

de wil,

 

de wil

 

van God,

 

 

 

dat wat

 

ik schep

 

zóó vroeg

 

verrot?