Verzameld werk. Deel 2

[p. 473]

De Brief

Steeds, naar dit leven vordert, - leven, rijk
Aan liefde en schoonheid - strenger eenzaamheid:
Voor ijdele zorgen en onvruchtbre strijd
Veilige toevlucht, buiten elks bereik.

Toevlucht niet enkel, want een zielsvorm wast
Dóor haar en ín haar, waar ik rust in vind,
Groeien en werken kan, - die stil-gezind
Zacht zingend door de sombere chaos tast.

De zachte stem drong door tot een, mij lief
En vreemd: mijn bloed, - en jong. Eén ogenblik
Voelde hij 't Ieven^ 't al, zich zelf als ik,
En schreef het. Ik gedenk de kostbre brief.

Een diep geluk is tussen ons gerijpt:
Droomloos, in glans van vrede, de ogen toe,
Voel ik, door 't innigst van mijn wezen, hoe
Mijn kind, mijn zoon, mij liefheeft en begrijpt. -

Vreemd hij, - ik eenzaam, toch. En hoe zal 't zijn,
Nadat het eenmaal (snel, zo 't móet!) verging?
Mijn vast bezit de eígen herinnering:
Wat hém ontslipt is, blijft voor altijd mijn.