Verzameld werk. Deel 2

[p. 153]

De Lofspraak

Een dag van wrevel en gesmoorde erinneringen,
't Weerbarstig hart verdoofd in arbeid, - nors beleid.
Dan, plots, komt de oude lof door 't doffe heden zingen:
‘Ghij weet, o Landt! niet, hóe gheluckigh dat ghij zijt!’

Dwepend getuigenis der zoetste en schoonste dingen:
Een liefde, en dankbaarheid, bijna tot angst verblijd,
Wier woorden in het diepst van al 't verzwegene dringen,
Want die hen hoort, schrikt op, en buigt het hoofd, en schreit.