Verzameld werk. Deel 2

[p. 150]

Traag Avondrood

Nog draalt de dag in 't lage gloren.
Nu stilte, en slaap... Te lang reeds wacht
Wie zóveel dierbaars heeft verloren
Lichtschuw en afgemat de nacht.

Om van zijn armoe niet te weten,
Smacht hij naar 't laatste roze en geel. -
O Leven, 't léven te vergeten,
En zwijgen, dat is heel ons deel.