Verzameld werk. Deel 2

[p. 93]

Onzeker evenwicht

[p. 94]

De Genezende

Na de heldere aanvaarding van alle kansen,
Sterk in het besef
Van de Ene, die alles in allen werkt,
Lag ik stil in verwachting.

Het leven aarzelde:
Moest het wijken of blijven?

Als een gast die, vertrekkend,
De deurknop weer loslaat en omkeert, -
Als een vogel op de top van een popel,
Die klapwiekt of hij wou uitvliegen,
Maar zijn wieken weer dichtvouwt
En stil
Tegen 't avondrood
Zijn lied zingt, -
Zo is
Mijn adem
In mij gebleven.

Het leven.
Het wil nog door míjn ogen
De aarde zien.
Het wil zingen.

Leven,
Geef het, als die vogel, zijn lied.
Dat zal,
Onder wolken of sterren,
In vrouwen, kinderen en bloemen
Van uw schoonheid getuigen.
Gij zult het mij schenken.

Sta ik op de rand van mijn hoogste vervulling?