Verzameld werk. Deel 2

[p. 89]

In zwijgen

Dicht mannen-hart, kerker om (diep in u)
Dat kind vol angst en eenzaamheidsverdriet:
Eén met het kind, en met de man van nu,
Voel ik zijn klagen, maar ik hóor het níet.

Doch somtijds, in mijn uur van stilte en zang,
Trilt, als van verre, een vreemde, tedere klacht.
Dan zit ik zwaar ter neer, en luister lang,
En zeer bedroefd, en hunker naar de nacht.