De briefwisseling tussen P.N. van Eyck en Albert Verwey. Deel 1: juli1904-april 1914

366. P.N. van Eyck aan Albert Verwey, 22 maart 1918

[Driebergen 22.3.18]

Zeergeachte Heer, Hart. dank, mede namens Nelly, ten eerste met Mevrouw en allen, voor Uw gelukwenschen, dan, alleen, voor Uw epigram dat den zoon des

[p. 209]

Zilverdistelaars, de naamganger van Aldo Manuccio, de wensch van schoonheid en gedegenheid meegeeft. Het gedichtje zal zijn eereplaats krijgen tusschen de geboorterelikwieën. Aldie zoowel als Nelly maken het best, U wilt zeker Mientje wel zeggen, dat Nelly haar, dankend voor 't fraaie Kapertje, zal antwoorden wanneer ze - spoedig! - weer op is. Wat mij aangaat, ik vrees dat ik U niets anders voor Mei zal kunnen zenden. Ik heb veel tijd voor de arbeid verloren en Platoon vraagt op 't oogenblik al mijn aandacht. Intusschen, tot de 10 ^e liggen nog 18 dagen, en op vaste uren lees ik.

Ik wou U nog iets vragen. Jacques Bloem schreef mij dat hij mijn laatste verzen het beste vindt wat ik geschreven heb, en geheel retoriekloos. Maar hij vindt het laatste verreweg het minste en vindt daarin wel mijn zwakheden.⁵⁰⁸ Nu hield ik daarvan het meest. Heeft hij nu gelijk of mijn gevoel? Dat interesseert mij bijzonder. Hart. gr.v. huis tot huis

geheel Uw

PN.v.Eyck

508 Deze verzen waren verschenen in De Beweging 14 (1918) 1 (maart), p. 196-202. J.C. Bloem doelde op ‘Het hart rust nooit, 't heeft enkel zijn verlangen’.