De briefwisseling tussen P.N. van Eyck en Albert Verwey. Deel 1: juli1904-april 1914

154.
Brief.

Noordwijk a/Zee
7 Oct^r 13

Waarde Van Eyck,

Je felle, maar hoogst interessante bespreking van Maeterlinck was een verrassing voor me. De schrik - een niet ongewenschte trouwens - ligt hierin dat het jaren geleden verzwegene hier plotseling meedoogenloos wordt uitgeschreeuwd. Veth was het die

[p. 240]

me de eerste spelen leende, - Van Deyssel die ze bewonderde - besentimentaliseerde is het woord - George die hier, in mijn eetkamer, tegenover v.Deyssel de meening uitte dat ze geen hooge kunst waren.⁴⁷³

Voor mij waren ze niets, maar ik heb er me weinig over uitgelaten. Zijn latere werken heb ik niet gelezen. Ook een - korte - persoonlijke ontmoeting, in den Haag, nadat ik de vertooning van een van zijn stukken had bijgewoond, heeft niets uitgewerkt.

Bertke is nu naar Leiden.⁴⁷⁴ De zin betreffende schablonen kan, zooals je zegt, gewijzigd worden. De vraag al of niet Bertke geloof ik dat je beter doet niet nader aantestippen. De voorzichtigheid, nu door je betracht, staat je goed. Jij hebt de vraag weer gesteld (die door Kalff, en na hem door Tinbergen, werd verwaarloosd). De beantwoording is een tweede: wat ik je daarover vluchtig schreef is een geschikt thema om, na het verschijnen van je boekje, door me te worden uiteengezet. Wel kun je een noot toevoegen betreffende Tinbergen: hij heeft in zijn Middeln.lyriese Gedichten (Van alle Tijden red.Kaakebeen + Ligthart) het gedicht uit de H.B.heelemaal opgenomen, maar als van Bertke, en zonder Knuttels uitlating ter sprake te brengen. Dat was in 1910.⁴⁷⁵

Ik las met belangstelling wat je over Van Vriesland schrijft.
Holst's vertaling van Lear leek me slap - wat Shakespeare nooit is.
Je verzen worden gezet. Deze, en de aanteekening bestem ik voor 't Nov^r., -

Maeterl. voor 't Dec^rn^r.

Je hebt zeker al gemerkt dat het ‘gekal’ van v.d. Woestijne in 't Weekblad stond.⁴⁷⁶ Denkelijk morgen gaan we weer naar Villa Nova en zullen dan binnen enkele dagen in ons oude doen zijn.

Hartelijke groeten van allen,

Je A.V.

473 Jan Pieter Veth (Dordrecht 18.V.1864-Amsterdam 1.VII.1925) kunstschilder, tekenaar, criticus, dichter. Bekend als portrettist van ‘Bekende tijdgenoten’ onder wie een aantal Tachtigers. Tekende voor De Groene Amsterdammer van 1891 tot 1894 en daarna voor De Kroniek van 1895 tot 1898. In 1914 werd hij redacteur van De Gids, wat bij zijn respect voor de traditie paste. Hij schreef sonnetten onder het pseudoniem Henric van Gooyen en kritische kunstbeschouwingen onder dat van J. Staphorst. Van 1918 tot 1924 was hij hoogleraar aan de Rijksacademie voor Beeldende Kunsten te Amsterdam waar hij zelf zijn opleiding had genoten onder de directie van August Allebé. Lodewijk van Deyssel schreef in het Tweemaandelijksch Tijdschrift van september 1897; pp. 1-42, Het Schoone Beeld dat handelt over Maeterlincks drama's Aglavaine et Selysette, een bijdrage die haar vervolg vond in het nummer van november 1897; pp. 163-187. Op bezoek bij Verwey had hij daarover een betoog gehouden dat Stefan George in de herinnering hield als ‘den langen schönen Redefluss' zoals diens brief van 13 september 1897 aan Albert Verwey meedeelt. Albert Verwey en Stefan George, De documenten van hun vriendschap. Bijeengebracht en toegelicht door Mea Nijland-Verwey. Amsterdam 1965; p. 43)

474 Zie nr. 148; noot 448 en nr. 150. Het door Van Eyck geschreven artikel was naar de drukkerij gestuurd.

475 D.C. Tinbergen, Middelnederlandse Lyriese Gedichten , in de reeks Van Alle Tijden, nr. 4; J.B. Wolters U.M. Groningen 1910.

476 Zie nr. 151; noot 461.