De getooide doolhof

[p. 37]

Vreugde's Wonder.

Ik ga met mijne Vreugde rond,
En 't is alsof een blank gewaad
Zich om mijn luchte leden wond,
En of de glimlach om mijn mond
Een koelte leende aan mijn gelaat.

Het is of mijne Vreugde om mij
Een kleine ronde wereld bouwt,
Waarin ik peinzend dool en Zij,
In zacht-verklaarde mijmerij,
Mijn jong en blij gebaar aanschouwt.

Een kleine witte wereld, die
Gansch vol van fijn-gezeefden schijn,
De blinkende aarde die 'k niet zie,
Als een verliefde melodie
In 't hoog verluidend koor mag zijn.

Gelijk een kamer, waar 't gordijn
Het helle daglicht buitensloot,
En de innig-roode lampenschijn
Zijn traag vervlietende avondwijn
In teeder peinzende oogen goot.