Het Surinaamsche leeven, toneelschwyse verbeeld

Vyfde bedryf.

Eerste tooneel.

Vrolykhard singt voor de Beurs St Mirliton.

 

1.

 

BAalen, Trouwent, en bedriegen,

 

Siet men hier in 't algemeen;

 

Yder wil het hoogste vliegen,

 

Schoon hun wieken zyn gesneen.

 

Sit hun in de Ton &c.

 

 

 

2.

 

Siet die Planters loopen swieren,

 

Afgezet op schelmery,

 

Om hun Principaals te pieren,

 

Want dat staat hier yder vry,

 

Set hun in de Ton, &c.

 

 

 

3.

 

Siet die twee malkaar ontmoeten;

 

Complimenten by 't dosyn,

[p. 27]

 

Toonen sy met hoofd en voeten,

 

Dog bet is maar om de schyn;

 

Set hun in de Ton, &c.

 

 

 

4.

 

Siet met wat een deftig gracie,

 

Pronkt die quant daar gunter niet.

 

Met syn volle maanse facie,

 

Die gelyk een Heros siet.

 

Set hun in de ton, &c.

 

 

 

5.

 

Siet wie dat daar aan komt stappen,

 

Trots gelyk als schoppe knegt,

 

Laats nog schraaltjes in de lappen,

 

My van goeder hand beregt.

 

Set hun in de Ton, &c.

 

 

 

6.

 

Maar door al 't rccommandeeren,

 

Was het dat hy kreeg crediet,

 

En sig fraay stak in de veeren,

 

So als gy hem hoord, en siet.

 

Set hun in de Ton, &c.

 

 

 

7.

 

Hoort die twee eens discoureeren,

 

Over 't werk van Directeur,

 

Hoe sy 'i wille reformeeren,

 

Tot haar voordeel en faveur,

 

Set hun in de Ton, &c.

 

 

 

8.

 

Dog sy syn in 't werk bedreeven,

 

Als een blinden in de Kunst

[p. 28]

 

Van te schilderen na 't leeven,

 

Evenwel syn sy in de guust.

 

Set hun in de Ton, &c.

 

 

 

9.

 

Sy verstaan het Coffy Planten,

 

Op de Beurs hier in de wyn,

 

Anders syn sy domme quanten,

 

Die nog gants onnosel syn.

 

Set hun in de Ton, &c.

 

 

 

10.

 

So syn hier de meeste Heeren,

 

Die daar swieren door malkaar

 

d'Ondervinding sal 't uw leeren,

 

Dat al 't geen ik seg is waar.

 

Set hun in de Ton, &c.

Vyfde bedryf. Tweede toneel.

Vrolykhard, Ephorinus .

Ephorinus .

 

MYn Vriend so vrolyk in dees Tyden,

 

Waar door komt gy tot sulk verblyden,

 

Gy hebt geen kommer die uw queldt,

 

Weet gy goed nieuws 't my verteldt?

Vrolykhard .

 

Wat goede tyding sou men hooren,

[p. 29]

 

Als dat het nog gaat als te vooren,

 

Want door verdienste kryg men niet.

 

Maar sulks hier uyt genaad geschiet.

 

Gelyk eerst daags is voorgevallen:

 

Gy kent wel dien verbrusten mallen

 

En lompen lafbek van een vent,

 

Enfin, een yder wel bekent;

 

Kreeg gister weer een Procuratie,

 

'k Ben nog bevreest, dat onse natie

 

In hollant, 't schorten in den bol,

 

Of daar door men de osse kol.

Ephorinus .

 

Wat weet hy van Administreeren,

 

Hy diende eerst het werk te leeren,

 

En loopen met de sweep drie vier

 

Jaar, in 't Veld voor blank Officier.

Vrolykhard .

 

Dat's uyt de mooden, sulke Heeren

 

Wat hoeven die dat werk te leeren,

 

Een Directeur moet sulks verstaan.

Ephorinus .

 

Je weet 't sou dan wat beter gaan.

Vrolykhard .

 

Dat stemme ik volstrekt met uw mee,

 

Maar 't is hier Mundus vult decipe,

 

De waereld wil bedrogen syn.

[p. 30]

Ephorinus .

 

Kom set uw hier eens nevens myn.

 

Siet eens: het meeste gros der Planters;

 

Syn niet dan luye lanterfanters,

 

Van Kolvers en de Dobbelaars,

 

Die niet en weeten van wat aars

 

Dan Dobbelsteene, Kolven hooren.

Vrolykhard .

 

Aars weeten sy niet uyt te voeren,

 

Dan schryven na het Vaderland,

 

En overleggen op wat trant

 

Sy alles weeten goed te maaken,

 

En hondert diergelyke saaken,

 

Die ik agt het best te swygen

 

Om haar niet aan het lyf te krygen,

 

Ook met geen tonge uyt te spreeken.

Ephorinus .

 

O ja, dat is aan myn gebleeken

 

Ter tyd ik op Plantagie was

 

Als Directeur, hoe dat ik ras,

 

Hem in goe order wist te maaken,

 

Ik dee of 't was myn eygen saaken;

 

Ik liep door Regen, en door Zon,

 

En werkte wat ik werken kon;

 

Ik liet het houdt voor de Gebouwen,

 

In 't bos hier door de slaven houwen,

 

Schoon 'k haar wel had van doen in 't veldt,

 

Nog wierd dat niet met al geteldt.

[p. 31]

Vrolykhard .

 

Daar weet ik ook wat van te seggen.

Ephorinus .

 

O ja, hoe ik het aan ging leggen

 

Het was voor myn het selfde werk,

 

Want hoe dat ik sogt even sterk

 

Door myn verdiensten wat te krygen

 

't Was mis.

Vrolykhard .

 

Hoe sou men kunnen swygen;

 

Als men daar siet een party gaan,

 

Die sig in 't minste niet verstaan,

 

Op de veld werken, of 't regeeren

 

Der slaven, egter sulke Heeren

 

Gaan stryken met de beste buydt,

 

Maar op het laast vind men 't besluyt.

Ephorinus .

 

Daar is in 't minst niet aangeleegen.

 

Maar wist een ygenaar ter deegen

 

Hoe het hier gaat met syn saaken,

 

Hy sou sulks wel anders maaken.

Vrolykhard .

 

Met vreugt verlang ik na die tydt.

Ephorinus .

 

Ik ook, maar sy is nog ver en wydt.

[p. 32]

Vrolykhard .

 

Wilt my voor 't laast eens hooren aan,

 

Want het word voor myn tyd van gaan

 

Dog wilt eens letten op al het geen,

 

Ik uw in het korte sal ontleen:

 

Wanneer de Eygenaar met een

 

Toestemde, een Procuratie geen

 

Onkundig Heertje meer te geeven,

 

Maar een die in 't werk bedreeven

 

Is als een Directeur behoort

 

Te weeten; dat men sulke voort

 

Syn Procuratie ging vertrouwen,

 

Ik wil uw wel verseekert houwen;

 

Dat men dan in des wereld ront,

 

Geen beter lant als dit hier vont.

Ephorinus .

 

Dat sou 'er meenig animeeren,

Vrolykhard .

 

Een Directeur sou figuleeren,

 

En leeven volgens eedt en pligt,

 

Die op goe hoop zyn werd verrigt.

Ephorinus .

 

Ja mogt die tyd maar ras ganaaken,

 

Dan was 'er voor ons wet te maaken.

Vrolykhard .

 

Met vreugt ik na die tyd verwagt,

 

Myn Vriend, ik wensch uw goeden nagt.

EYNDE.