Gezangboek voor vrijmetselaaren

[p. 250]

Onder het rooken aan de tafel-loge.

Air: Contre les chagrins de la vic.

Tegen de smarten deezes levens

Schenkt de hemel ons een troost,

Die vermaak en leering tevens

Op het aangenaamst verpoost. bis.

In den schoot der Metslaarijë

Smaakt elk onzer zaligheid.

Dat zij steeds ons hart verblijê,

En tot wéldoen voorbereid'!

[p. 251]

 

Laat ons, verëenigd, onze zinnen

 

Vesten op haar edel doel;

 

Reden, deugd en vriendschap minnen,

 

Met een overtuigd gevoel. bis.

 

Dat gedachten, woorden, daaden

 

Staag zo veel bewijzen zijn,

 

Dat we ons nimmer laaten schaaden,

 

Noch door minlust, noch door wijn.

 

 

 

Broederen, ach! het aardsche leven

 

Snelt, met arends-vlugt, daar heên,

 

Waarin 't beste aan ons gegeeven,

 

Vaak in rook en damp verdween. bis.

 

Welk een spiegel voor de zinnen!

 

't Beeld, geteekend op zijn vlak,

 

Brenge ons allen dit te binnen,

 

Ook bij deeze pijp tabak.

[p. 252]

 

Dan, dit kruid geneest geen smarte,

 

Die het menschdom schreijend lijdt;

 

Maar een mededoogend harte

 

Is wat balsemt en verblijdt. bis.

 

En zou dit ons niet verrukken;

 

Niet doen smaaken 't eêlst vermaak?...

 

Broeders! laat ons handen drukken.

 

Wéldoen is ons aller taak!