Gezangboek voor vrijmetselaaren

[p. 229]

Vriendschap.

Air: Hoe zoet is 't waar de vriendschap woont.

Koomt, zingen wij nu, blijd te moê,

Haar, die ons bragt bijëen!

Elk onzer breng' volijvrig toe

Al wat zijn hart ooit meen'

Dat strekken kan tot Broedermin,
Zoo streelend voor elks ziel en zin,

Nu en ten allen tijd.

Elk dien' des heeläls Opperheer;

Geev' glans aan de achtbaarheid

Van hem, die, naar der Orde - leer,

Zig toelegt, om, met vlijt,

De lessen der Vrij - Metslaarij
Aan deeze Broeder - maatschappij

Te ontvouwen tot haar nut.

[p. 230]

 

Elk doe zijn hoogste heil bestaan

 

In onderling geluk;

 

Elk spanne zijne kragten aan,

 

Ter slaaking van het juk,

 

Door duizenden zich opgelegd:

 

Elk blijve daartoe naauw gehegt,

 

Door reden, pligt en deugd.

 

 

 

Elk onzer zij altijd bedagt

 

Ter weering van geschil:

 

Behoedzaamheid houd' hier de wagt:

 

't Zij al één zin, één wil.

 

Bewaard voor tweedragt, haat en nijd,

 

Roeme elk dat hij den tijd hier slijt'

 

Tot nut, in vrede, in vreugd.

 

 

 

Koomt, Broeders! laadt het forsch kanon

 

Zoo vol het immer kan.

 

Slaa acht, leg aan, geef vuur, Maçon!

 

Doe 't als één eenig man,

 

Door driemaal drie, met volle kragt,

 

Nog eens! zie toe, en blijf bedagt

 

Op een, op twee, op drie.

[p. 231]

 

De regterhand fiks aan 't geweer:

 

Dit stout omhoog gebragt.

 

Nu maatig vuur, voor de eerste keer;

 

De tweede maal meer kragt;

 

Ten derden maal het sterkste vuur.

 

Dit 's een, dit 's twee, dit 's drie: ('t figuur.)

 

Het zij zo! een, twee, drie.