Gezangboek voor vrijmetselaaren

[p. 199]

Het nut der wijsheid.

Air: Quand j'avois le coeur d'Annette.

Tijd! gij baart niet altijd roozen.

Ydle hoop misleidt ons hart.

Na 't bekoorlijkst morgenbloozen,

Volgt wel eens een dag van smart.

Ja, in blijdschaps gouden beker

Stort dikwerf zorg het scherpst fenijn,

Wie niet wijs is, kiest, voorzeker,

In plaats van 't wezen, slechts den schijn. bis.

[p. 200]

 

Maar 't gezond verstand blijft roemen,

 

Daar 't, uit wissling, heil geniet,

 

En de zachtste leevensbloemen

 

Aan de scherpste doornen ziet.

 

Wijsheid maalt, op donkre wolken,

 

Den schoonstgekleurden regenboog.

 

Hoop, die troosteres der volken,

 

Blinkt wijsheidsvrienden grootsch in 't oog. bis.

 

 

 

Hoop, door fijn gevoel verëdeld,

 

Heeft ons 't bloemrijk pad bereid.

 

Wie van 't hof geen grootheid bedelt,

 

Ankert zig in de eeuwigheid;

 

Vriendschap, wijsheids echte zuster,

 

Lokt palmen uit de barste rots.

 

't Broederhart klopt hier geruster;

 

Schoon domheid vloeke, op dwaaling trots. bis.

[p. 201]

 

Toekoomst! ja, gij baart ons roozen.

 

In den zwartsten nacht van smart

 

Zien wij de uchtendscheemring bloozen.

 

Wijsheid streelt ons wachtend hart.

 

Wijsheids-kroost vergaêrt zich zeker

 

Een honig uit het scherpst fonijn.

 

Broedermin biedt vriendschaps-beker:

 

De wijze kan ook vrolijk zijn. bis.