De correspondentie van Desiderius Erasmus. Deel 19. Brieven 2751-2986

2904 Van Frans van der Dilft
Mechelen, 11 februari 1534

Aan Erasmus van Rotterdam, van Frans van der Dilft, gegroet

Gegroet. Toen ik uit Spanje terugkeerde, was niets mij onaangenamer, hooggeachte heer, dan dat ik niet door Duitsland kon reizen, terwijl ik mij toch juist dat had voorgenomen, ten zeerste gedreven door het verlangen u te zien. Maar het huwelijk dat mijn ouders voor mij hadden gearrangeerd, maakte dat ik mij rechtstreeks naar Brabant moest haasten, waar ik nu een echtgenote^1. heb gekregen die uitstekend bij mijn karakter past, met een bruidsschat die mij niet uitnodigt tot verkwisting, maar mij evenmin dwingt tot onplezierige zuinigheid. Ze was weliswaar weduwe, maar over mijn omstandigheden mag ik niet klagen. Ik hoop maar dat het geen loos gerucht is dat voortdurend over uw aankomst wordt verbreid! Ik zou een huis ter beschikking hebben dat uitermate geschikt voor u is, niet alleen vanwege de fraaie architectuur, maar ook vanwege de heilzame locatie, op nog geen steenworp afstand van de stadsmuur van Mechelen; het staat op een lichte verhoging en

1. Margarita de Guevara y Ladron.

[p. 259]

wordt ter bescherming omringd door een dubbele gracht. Ik zou het aan u alleen overlaten, ik verhuis zelf naar Antwerpen.

Over Spanje weet ik niet wat ik u moet schrijven. U geniet daar weliswaar volop steun, maar zonder dat die op enige manier tot uitdrukking komt. De aartsbisschop van Toledo^2. heeft grote beloften gedaan, maar zijn vrijgevigheid is van een verbazingwekkende traagheid. Ik had graag voordat ik vertrok een betaalopdracht losgekregen voor de som die voor u was bestemd, maar omdat ik met mijn welsprekendheid niet zoveel voor elkaar kreeg, nam Vergara de taak op zich de wissel te versturen; omdat ik daarop wachtte, heb ik zijn brief^3. tot nog toe onder me gehouden, om die tegelijk met de wissel te versturen. Intussen heeft zich niemand aangediend aan wie ik veilig iets kon toevertrouwen. Wat mijzelf betreft, heb ik in Spanje weliswaar zeer trouwe vrienden gevonden, maar het zijn allemaal praatjesmakers. Ik ben veel verschuldigd aan de welwillendheid van de aartsbisschop, die echter tot dusver binnen de grenzen van goede bedoelingen is gebleven. Het ga u goed, hooggeachte heer, en weet dat ik van harte de uwe ben.

In haast, te Mechelen, 11 februari 1534

Ik stuur u een kleine redevoering^4. toe die ik in Barcelona heb gehouden; ik onderwerp die graag aan uw fijnzinnige oordeel, maar met de goede hoop dat ik voor mijn fouten gemakkelijk vergeving kan krijgen op grond van uw genegenheid voor mij. Alle vermetelheid in deze zaak komt echter voor rekening van de keizer, die zich niet tegen een uitgave heeft verzet. Nogmaals vaarwel.

Frans van der Dilft, uwe excellentie zeer toegedaan

2. Alonso de Fonseca.

3. Deze brief is niet bewaard gebleven.

4. Oratio gratulatoria (Leuven, 1533), een welkomstrede voor Karel v.