De correspondentie van Desiderius Erasmus. Deel 18. Brieven 2516-2750

2595 Van Bernhard von Cles
Innsbruck, 17 januari 1532

Aan Erasmus

Ik kan niet anders dan ten zeerste verbaasd zijn dat mijn brieven u zo laat worden overhandigd, en omdat ik niets kan bedenken wat daarvan de oorzaak is, zal ik een andere oplossing moeten bedenken voor het versturen van brieven, wanneer ik u een keer schrijf.

Uit de overige bladzijden van uw brief begrijp ik dat u het bijzonder hinderlijk vindt dat mensen die jaloers zijn op uw geleerdheid, of liever: die u belasteren, zich met een zo ongeremde felheid op u storten; en dat ze in deze bijzonder stormachtige tijd de onkundige massa op een andere manier dan uw bedoeling was en de waarheid vereist, inlichten over werken van u die in rustige tijden zijn uitgegeven - zodat u als gevolg van die influisteringen niets anders meer kunt verwachten dan uw overduidelijke nederlaag, omdat zowel koningen als het volk tegen u opgehitst zijn. Ook al doet dit alles mij keer op keer verdriet, toch wil ik niet nalaten u - om me tegenover mijzelf te rechtvaardigen en eveneens om u van deze zorgen te bevrijden - er opnieuw op te wijzen wat ik in de huidige omstandigheden vermag. En wat mijn meester, de doorluchtige koning,^1. aangaat, wil ik dat u ervan overtuigd bent dat er nooit iets de oren van Zijne Majesteit heeft bereikt wat uw gezag aantastte. Bij alles waar het kan heb ik me tegenover Zijne Koninklijke Majesteit

1. Ferdinand van Oostenrijk.

[p. 151]

en alle anderen als een verdediger van uw reputatie opgesteld, telkens wanneer zich een gelegenheid voordoet. Ik zal in de toekomst gedaan krijgen dat u inziet dat ik vol ijver voor alles zal zorgen, wat naar mijn weten met uw welzijn, waardigheid en eer te maken heeft. En u spoor ik aan zich in te spannen in zaken van het geloof, zoals u steeds hebt gedaan.

Innsbruck, 17 januari 1532