De correspondentie van Desiderius Erasmus. Deel 16. Brieven 2204-2356

2241 Aan François Bonvalot
Freiburg, 10 december 1529

Erasmus van Rotterdam groet François, thesaurier van Besançon

Ik had een van mijn twee dienaren^1. naar Engeland gestuurd; ik kijk des te ongeduldiger naar hem uit, omdat ik vreselijk benieuwd ben of het gerucht, waar hier het nieuwe al af is, waar is: dat die machtige kardinaal van Engeland in de gevangenis is geworpen en zelfs in levensgevaar verkeert. Wat een Euripus^2. is het aardse leven!

Mijn dienaar is drie maanden weg geweest en wordt elk moment verwacht. Omdat hij dus als enige bij mij was, vroeg Dilft, bijzonder vriendelijk als hij is, of hij deze taak op zich mocht nemen, of nee, hij dwong het bijna af en meer dan eens had ik spijt van de opdracht, omdat het zulk slecht weer was, en dat ook nog de hele tijd. Maar bij zijn terugkeer veranderde alle vrees in vreugde, omdat het zo goed gegaan was. Terwijl ik namelijk al klaarstond

1. Quirinus Talesius.

2. Zie brief 2212, noot 5.

[p. 84]

om hem op te beuren, antwoordde hij monter dat hij blij was dat hij naar Besançon was gegaan, om tal van redenen, maar vooral hierom, dat hij met zulke mensen kennis had gemaakt en hun vrienschap had verworven. Uw geschenk heeft hij met niet minder zorg vervoerd dan wanneer het vaten gevuld met edelstenen waren. Hij heeft ook niet veel meer uitgegeven dan die deugniet van een voerman voor het transport ontving, die uw vrijgevigheid had ondermijnd.^3. Ik was altijd al op het karakter van de jongeman gesteld, maar door de bewezen dienst en uw aanbeveling is hij mij nog veel dierbaarder geworden. Rest mij, nu ik zo vaak door u ben uitgedaagd, een manier te bedenken waarop ik kan voorkomen dat ik het stempel van ondankbaarheid opgedrukt krijg. Brunus^4. had me met een gedicht gegroet; ik antwoordde met een gedicht in trocheeën, maar zonder te laten blijken dat het een gedicht is. U mag ook niets laten blijken, zodat we voor de grap kunnen kijken of hij zonder erop geattendeerd te zijn merkt dat het een gedicht is.

Ik had de kopieën van de brieven uit Spanje inderdaad ontvangen, met uitzondering van een brief van Mercurino, nu kardinaal,^5. die mij evenwel zeer dierbaar was, want de toon ervan was uiterst vriendelijk; ook vraag ik me af waar hij is blijven steken. Ik schreef kort hiervoor naar Italië;^6. er is nu geen dringende reden om te schrijven en als er iets zou zijn, gaan er geregeld mensen hierlangs heen en weer die iets kunnen meenemen. Niettemin stel ik het zeer op prijs dat u het aanbiedt. De keizer triomfeert in Italië, Ferdinand treurt.^7. Ik durfde amper dit te schrijven, omdat ik verzwakt ben door de eendaagse koorts. Een andere keer zal ik u lastigvallen met hele boekdelen, als ik merk dat het u plezier doet. Het ga u goed.

Freiburg im Breisgau, 10 december 1529

3. Waarschijnlijk had Bonvalot de voerman al vooraf betaald.

4. Deze persoon is niet geïdentificeerd. Volgens een aantekening in de uitgave van Allen moet misschien Gruerius in plaats van Brunus gelezen worden. Léonard de Gruyères was in dienst van de aartsbisschop van Besançon.

5. Mercurino Gattinara was sinds augustus 1529 kardinaal.

6. Waar de keizer met zijn gevolg verbleef.

7. Wegens de dreiging van de Turken.