De correspondentie van Desiderius Erasmus. Deel 6. Brieven 842-992

891 Aan John Colet
Leuven, 23 oktober 1518

...^1. maar zie, in Aken zonk ik plotseling in een diep dal. Deels te paard, deels met wagens ben ik naar Leuven gebracht, meer dood dan levend, met drie zweren en twee bulten, waarvan de een is verdwenen, de ander, in de linker lies, nog niet, maar toch is die niet gaan zweren. Uit de drie zweren kwam zwart, dood vlees. De grootste was onder de linker heup. Een, die in de rechter lies zit, is bijna dicht, de twee andere zijn nog open. Beide chirurgijnen verzekeren me dat het de pest is, maar dat het gevaar me door alle ongemakken van de reis is ontgaan. De artsen zeiden dat er in de urine niets te vinden was wat op enige ziekte wees. Ik liet de allerbeste komen; hij had verschillende keren beweerd dat de urine geen enkele aanwijzing bevatte, maar toen ik over de zweren had verteld, ging hij ervandoor om vervolgens niet meer terug te komen. Al zes weken zit ik thuis en heb ik te maken met chirurgijnen, artsen en apothekers, en niet van harte. Jij placht Erasmus een ongeluks-

1. Het begin van de brief is niet overgeleverd.

[p. 137]

vogel te noemen. Wat als je hem nu zou zien, ja, als je hem hád gezien? Dit ontbrak natuurlijk nog aan mijn rampspoed. Wie zou geloven dat dit lichaampje opgewassen zou zijn tegen zoveel inspanning, zoveel reizen, zoveel ziekten? Om intussen maar niets te zeggen over kleingeestige vitters, theologen en leugenachtige monniken, van wie niemand openlijk, maar velen achter mijn rug protest laten horen. Dat het de wil van de grote en almachtige Christus mag zijn dat hierop ooit voorspoediger tijden volgen, of [een eind komt aan]^2. deze lichamelijke ongemakken.

Het Nieuwe Testament zal binnenkort verschijnen, op een vrij gelukkige manier. Men is nu bezig met de uitgave van mijn inhoudsoverzichten bij alle brieven van de apostelen. Binnenkort begin ik aan de parafrasen op de overige. Geef aan wat je niet beviel in hoofdstuk 7 van de Brief aan de Romeinen.^3. Ik stuur je een exemplaar van de rede die de frater van de orde der predikheren, kardinaal Cajetanus, heeft gehouden op de rijksdag te Augsburg, waar de keizer een fraaie komedie opvoert. Ook de aartsbisschop van Mainz,^4. die immers nog jong is, kreeg hij zover, dat hij zijn waardigheid te schande maakte met de ontvangst van de kardinaalshoed, gemaakt tot monnik van de paus van Rome. Ach, mijn beste Colet, hoe verandert nu het toneel van de wereld! We maken goden van mensen en het priesterschap verandert in tirannie. De vorsten, samen met de paus, en misschien ook de Turken, spannen samen tegen het welzijn van het volk. Men verwerpt Christus en volgt Mozes. Het ga je goed. Leuven, 23 oktober 1518

2. In dit deel van de zin ontbreekt een werkwoord.

3. Zie brief 825.

4. Albrecht van Brandenburg ontving op 1 augustus 1518 in Augsburg de kardinaalshoed uit handen van Cajetanus.