Sine nomine

[p. 19]

Mexico

‘De straten der stad werden gevuld door een reusachtige menigte. Hier en daar zag men groepen pelgrims van honderden personen. Allen baden luidop of zongen met luide stem het “Perdón oh Dios mio....” “Heb medelijden o God....” of andere kerkelijke gezangen. Velen liepen barrevoets, anderen droegen zware doornenkronen op het hoofd, sommigen legden zelfs op hun knieën den langen terugtocht af. Van het kerkportaal tot het priesterkoor kropen allen op de knieën naar voren....’

Met schorpioenen en onverhoeds
sloeg God hen neer die barrevoets

gekroond met doornen trekken voorbij:
‘Viva, viva Christo Rey!’

- Vóór Goeden Vrijdag, na carnaval,
baden wij vurig en dat was al.

Wij hebben gezondigd, wij zochten u niet:
de man die zijn huis en gezin verliet;

de eerbare vrouw, hypocriet en steil, -
in een zijstraat, gesluierd, voor ieder veil;

de heer van het land die zijn pachters sloeg;
de soldaat die zich als een jood gedroeg;

de gladde meneer van de eerste trust;
de priester die heeft het verzet gesust.

[p. 20]

 

- Erbarm u onzer, o God, o God!,

 

de schurken hanteeren Uw streng gebod,

 

 

 

en vijanden, tegen ons in 't veld,

 

staan hoonend rondom Uw woning gesteld:

 

 

 

zij vellen het kruis, zij haten Uw hart,

 

zij hebben uw kindren als weezen verward.

 

 

 

‘Tu reineras’ zong onze kindermond,

 

maar Sovjet en Calles, zij sloten verbond,

 

 

 

zij brengen Uw uiterste dagen nabij

 

met hostieschennis en hoererij.

 

 

 

Uw koningsvlag ligt in bloed en slijk,

 

Heer, toon Uw gelaat en Uw witte rijk!

 

 

 

Als flagellanten de kermende troep

 

in de heete straten van Guadaloupe.

 

 

 

Van Nero tot Calles is niet zeer lang -

 

herken de kreten, herken het gezang

 

 

 

Sint Petrus, die in uw hoogen stoel

 

met een glimlach waakt op ons droef gewoel!