Verzoeke s.v.p. astublieft
Er zijn van die dagen waarop een mens veel te verzetten heeft, maar daar totaal geen zin in heeft en gewoon doet wat hij prettig vindt.
Het was al een hele tijd geleden dat ik naar de markt geweest was en het verlangen om op mijn slofjes rond te sjouwen tussen groenten, fruit, vis en haastige mensen diende zich op een zaterdagmorgen bij me aan.
Hoewel lopen zeker niet mijn grootste hobby is, kon zelfs de gedachte dat ik om de markt te bereiken mijn auto een paar straten verder zou moeten parkeren mij niet van het idee afbrengen. Toen ik de markt binnenstapte, had ik niet als gewoonlijk mijn spiekblaadje voor alle benodigde inkopen bij me, ik had zelfs niets in gedachten. Bij de visstand bleef ik staan, ik wreef mijn ogen uit en vroeg me af of ik wel goed gelezen had. Er hingen twee bordjes, het ene droeg als tekst: Eet meer vis, blijf gezond en fris; op het andere bord - hoe was het mogelijk - stond duidelijk: Verzoeke s.v.p astublieft met gepast geld betalen.
Had de visman echt zoveel moeite met het wisselen van geld dat hij de klant zo nadrukkelijk moest vragen (verzoeke s.v.p astublieft) met gepast geld te betalen?
Een vrouwtje kocht wat vis en betaalde met een bankje van SRD 20,-; de vis werd netjes ingepakt en haar aangereikt met het kleingeld.
Om mijn nieuwsgierigheid te bevredigen, kocht ik twee moten vis en betaalde met een bankje van SRD 50,-. Hij hengelde een vette bundel bankbiljetten uit zijn zak, waaruit hij prompt mijn wisselgeld voor me neertelde. De vriendelijke glimlach, die zijn ‘smakelijk eten, meneer’ begeleidde, deed me mijn aanvankelijke schroom overwinnen. Ik knoopte een babbeltje met hem aan, waarbij ik hem een compliment maakte met de leuke tekst van Eet meer vis. Hij glom van trots en vertelde dat zijn vrouw die reclametekst had bedacht. Nu ik hem eenmaal aan de praat had, schakelde ik over naar het tweede bord, terloops vroeg ik of zijn vrouw ook de ontwerpster daarvan was.
Auteursrechtelijk beschermd