Het kan je gebeuren

[p. 39]

Miss Kerk

‘Ik snap er niets van. Weet je hoe vaak ik hem al tot orde heb geroepen? Altijd zonder resultaat! Ook straf heeft geen enkele uitwerking. Hij is weer ongemanierd geweest tegen Els van om de hoek. Dat heeft ze mij vanmorgen verteld’. Het relaas van Ma aan Pa gaat gepaard met een duidelijke irritatie en ik, het onbeschaafde vlegeltje, zit er met gebogen hoofd bij. Hoe kan ik Ma vertellen dat haar vriendin Els-van-om-de-hoek een grote leugenares is? Dat zou de zaak alleen maar beroerder maken, dus zwijg ik, terwijl ik zou willen gillen: ze liegt, ze liegt!!

Het schijnt dat het onbeschaafde vlegeltje met zijn gedrag ook Pa danig in de war heeft gebracht, want ik ben doorgaans een beleefd kind en plotseling krijgt Els-van-om-de-hoek een bejegening van mij, waar de honden geen brood van lusten.

Maar Pa en Ma kennen hun spruiten; als ze me daar zo zien zitten als een grieperige kip, begrijpen ze dat er iets mis is. ‘Vertel es baasje, wat is er?’ vraagt Pa en legt zijn hand op mijn hoofd.

Snikkend vertel ik dat ik die mevrouw altijd heel beleefd groet.

‘Goed’ zegt Ma sussend, ‘dan gaan we morgen daar langs om het uit te praten. Blijf nu maar stil en kom aan tafel.’

Na tafel fluistert mijn broer - nauwelijks twee jaar ouder dan ik - me toe: ‘Dat wijf lult je al lang. Ik heb het aan Theo en Henkie van d'overkant verteld. Ze gaan vanavond stenen op haar dak bonken.’ De gedachte aan het bombardement van Miss Kerks huis doet me eindelijk lachen voor de dag, ik zie haar al gillen en om hulp roepen, heerlijk gewoon.

Als ik mij de volgende morgen klaar maak om met Ma op stap te gaan, zit ik me stilletjes te verkneuteren bij het beeld van de stenen die ik straks ga aantreffen voor Miss Kerks huis.

Uit de verte zie ik haar al, als altijd zit ze aan het venster. Ze grijnst want nu is er geen ontkomen aan voor haar plaaggeest.

[p. 40]

‘Hallo Els’. ‘Hallo Ro’. Na het vriendschappelijk groetceremonieel tussen Ma en Els kijken ze mij aan, duidelijk wachtend op een hoorbare groet in plaats van mijn hoofdknik in de richting Els. Met een geforceerde glimlach zeg ik: ‘Dag Miss Kerk’.

Alsof ze door een adder gebeten is, springt ze op: ‘Hoor je het nu zelf, Ro? Hoor je hoe vrijpostig hij is om me zomaar aan mijn achternaam te noemen?’ Ma met een teleurgesteld gezicht: ‘Jongen, heb je het zo thuis geleerd? Je kan mevrouw Els toch niet zomaar aan haar achternaam aanspreken?’

Haar achternaam?... haar achternaam?... Wat bedoelen ze toch.. ‘Ma’, zeg ik hakkelend: ‘Als Miss Etta van Guyana black cake komt verkopen, noemen wij allemaal haar toch Miss Etta? en als we vis kopen bij Miss Doffie, dan krijg ik toch een brasa als ik zeg Dag Miss Doffie. Dan waarom word je boos als ik aan mevrouw Els zeg Dag Miss Kerk?’

Ma en Els van om-de-hoek kijken elkaar aan, blijkbaar kost het hun moeite om uit deze logica te komen.

Langzaam begint het bij Ma te dagen in het Oosten.

‘Lan’ legt ze uit: ‘Miss Doffie is Miss Doffie, Miss Etta is Miss Etta, maar deze mevrouw is Mevrouw Els Mieskerk, begrijp je?’

Nu is het mijn beurt om tureluurs te raken. ‘Ma’, zeg ik zachtjes (ik stop, ik zweet en begin opnieuw): 'Ma, ik dacht ..(pauze)...ik dacht (pauze)...ik dacht dat ze mevrouw Kerk heette en daarom zei ik altijd: ‘Dag Miss Kerk’.

Ma trekt me naar zich toe en opgelucht neemt ze mij in bescherming bij Miss Mieskerk.

‘Zie je Els, ik vond het al vreemd van hem, hij is best een lieve jongen hoor’. Els lacht, waarbij ik constateer dat ze een loszittend vals gebit heeft. ‘Ro, je hebt gelijk. Hij is best een lieve jongen nu we weten hoe de vork ik de steel zit. Ik zou wensen dat alle jongens van de buurt zo lief waren als hij. Een paar van die ellendelingen hebben mijn dak gisterenavond met stenen bekogeld. Hij zou dat zeker niet gedaan hebben’.

Ik schud haar uitgestoken hand, ik kan wel een indianendans maken van plezier. Gelukkig kan Miss-Els- Mieskerk - is best een lieve jongen hoor - van-om-de-hoek geen gedachten lezen. (Lieve jongen...Wie? ik?...betre no sabi!)

[p. 41]

Hij zou dat zeker niet gedaan hebben... (Niet? Yu kan tan nanga na denki dati! Vrouw, je moet me nog één keer lullen, mij of Theo of Henkie of een van ‘die ellendelingen’ van de buurt, dan krijg je een dubbele portie stenen op je dak getrakteerd!!)

‘Dag Ro’. ‘Dag Els, kijk er liggen overal stenen om je huis.’

‘Dag lieve jongen.’ ‘Dag mevrouw Mieskerk, en ook nog gebroken flessen’.