Dyompo heeft verdriet
Er was eens een todo, en als alle todo's heette hij gewoon Todo, maar omdat hij zo geweldig ver kon springen, noemden de andere bosbewoners hem Dyompo. Wat was hij trots op die naam. Dyompo woonde in Sprookjesbos, waar hij bekend was om zijn vrolijkheid en grapjes. Voor schuiltje spelen en touwtje springen was hij altijd te vinden, en een duik in de kreek met zijn vrienden ging hij nooit uit de weg.
Maar langzaam aan was dat anders geworden, hij was niet als vroeger. Als zijn vriendjes stoeiden, deed hij niet meer mee. In plaats van spelletjes doen, zat hij weg te dromen. Alsmaar droomde hij ervan een reis om de wereld te maken.
De andere dieren vonden Dyompo best aardig en maakten zich dan ook zorgen om hem. Op een grote open plek in het bos kwamen ze bij elkaar om te bespreken hoe ze hem konden helpen. De vergadering duurde bijna een hele dag, maar aan het eind bleek dat niemand een oplossing had gevonden. Dat vonden ze jammer.
Maar net voordat voorzitter Konijn de bespreking wilde besluiten, kwam Kolibri met een voorstel: ‘Misschien kunnen we Wind verzoeken eens met Dyompo te praten. Wind is heel knap, hij trekt over de hele aardbol en kent alle dieren, mensen, bloemen en planten. Laten we het proberen.’
Iedereen vond dat een goed idee. Er werd besloten de beste speelkameraden van Wind hem het verzoek te laten doen. Daarvoor kwamen het meest in aanmerking Kolibri, het vogeltje, Kapelka, de vlinder en Grasbarki de libel. Die maakten toch altijd luchtdansjes met Wind.
Auteursrechtelijk beschermd
