Gheestelycke dichten

[p. 198]

LXXII. gedicht.
Den Kerckelycken Lof-sangh Te Devm lavdamvs, Dicht-wijs overgeset.

LOf, eere, prijs, en danck, zy u, o Godt! den Vader,
Gods Sone, Godt den Geest: een Godt, en dry te gader.

Heel aerderijck bekent, dat ghy (wel t'onser vreught)

Een eeuwigh Vader zijt, die alle vleesch verheught.

Vw' geesten groot van kracht, de hooge Cherubinnen,
De edel' borgerij van schoone Seraphinnen,

Al' d'Enghelen te saem in u verheven Hof,

V bieden sonder endt den alder-hooghsten lof.

De menschen van beneen, de Heyligen van boven,
Vw' dienaers kleyn en groot gedurighlijck u loven.

d'Apostolijcke Choor, 't groot Martelaers getal,

Den prijselijcken hoop van uw' Propheten al',

Het goddelijck eel saet van uytverkoren menschen
Geraect in uwen throon, u alle hoogheyt wenschen.

De Kercke die omringht des werelts ronden kloot,

Den Va'er, den Soon, den Geest, geeft hoogheyt even groot.

Maer ghy, o Iesv Christ, te samen werdt beleden
Des Vaders eygen Soon van inder eeuwigheden,

En oock waerachtigh mens. Geboren uyt een' Maeght

Die u tot onsen troost voor moeder heeft behaeght.

Want g'hebt ons door uw' doot den rechten ganck gegeven
Tot 's hemels Paradijs; om daer met u te leven

Daer ghy ter rechter-handt uw's Vaders sit ten thoon,

Tot dat ghy wederom komt uyt den selven throon

Een Rechter zijn alhier: den goeden om te prijsen:
En om den quaden oock rechtveerdigh te verwijsen.

Dus bidden wy u, Heer! dat ghy toch bystant doet,

Den mens, dien g'hebt verlost door u vergoten bloet.

[p. 199]

 

Iont hem dit groot geluck, dat hy naer druck en lijden,

 

Met u verkoren deel hem eeuwigh mach verblijden.

 

Maect saligh, Heer! u volck, op 't welck ghy staet gesint,

 

En als u eygen erf seer lief hebt en bemint.

 

Het wel-doen komt van u: ghy zijt die elck moet setten

 

Op sijnen rechten wegh: en, die den mens doet letten

 

Op u, en op uw' wet: in noot staet ons dan by,

 

Wy sullen dagh en nacht uw' eer' uyt-spreken bly':

 

En loven uwen naem, die nimmermeer kan wesen

 

Van Enghel of van mens volkomelijck gepresen.

 

Maer Heer! op desen dagh komt stercken onsen geest,

 

En helpen vanden val der sonden aldermeest.

 

Ontfermt u onser Heer! komt toonen uw' genaden:

 

Met uwen soeten troost de siele komt versaden.

 

Al ons betrouwen toch op u seer vaste staet;

 

Vergeeft dan onse schult, en weert van ons het quaet.

 

Geen mensche blijft beschaemt, die met een vast betrouwen

 

Tot u neemt sijnen vlucht wanneer hy sou verflouwen

 

En vallen onder voet: want door uw' rechter-handt

 

Sijn vyandt ghy verslaet, en praemt met stercken bandt.

 

 

 

SOLI DEO HONOR ET GLORIA.

 

amen.