Gheestelycke dichten

[p. 1]

Geestelycke dichten.
Verscheyden personen ende staeten van menschen toegeschreven; Door Heer ende Meester Willem vander Elst, Priester-Pasteur van de Prochie van Bouchaute, ende heerlijckheyt van Waterdijck.

Eerste ghedicht.
Tot den Alder-heylighsten Vader Gregorivs den XV. Pavs van Romen.

AL is Gregorivs den naem soo wy u noemen,
En u geensins en wilt met Petrus naem beroemen,

Nochtans hy komt u toe: die met ghelijcke kracht

Bedient in sijnen Stoel de volheyd van sijn' macht.

Want ghy zijt oock den steen daer wy ons op betrouwen,⁺
En Christus sijne Kerck heeft vast'lijck op-ghebouwen

Tot dat de werelt eyndt. Al is dan Petrus doot,

In u, en die hem volght, dees macht blijft even groot.

+ Ioan. 21.

[p. 2]

 

⁺De sleutels van Gods Rijck aen Petro eerst ghegheven,

 

En zijn als Petrus stierf met hem niet doot-ghebleven;

 

Maer volghen u met recht die hier sijn' plaets behout,

 

En nu self Petrus zijt, waer op dat Christus bout.

 

Soo dat dees groote macht, die wy aensien met wonder,

 

Aen Petro niet en is ghegheven in 't bysonder

 

Tot dienst van sijn' persoon: maer heeft de die beërft

 

Voor Christus waere Kerck, die nimmermeer en sterft.

 

Al zijnder dan met hem veel Pausen nu ghestorven,

 

Daerom en is dees macht in t' minste deel bedorven,

 

Maer blijft in haren standt: en wort daer voor bekent

 

In elcken Roomschen Paus tot dat de werelt ent.

+ Matth. 16.
Ioan. 20.
Matth. 28.