Gezangen, of het vrolyk gezelschap der negen zanggodinnen
(1738)–Jan van Elsland–
Auteursrechtvrij
[pagina 120]
| |
 Houd myn ziel gewond.
Ach! ach! wanneer
Geniet ik eens d' eer
Om u te genaaken?
Myn doel en myn baaken,
Ach! wist gy hoe teêr,ô Schoone Maagd!
Uw Kloris zyn hert en trouwe min opdraagt!
2. Ach! Flora kom kom, Kom myn zonneblom!
Kom, keer u (verheven) Na 't licht uw 's leven,
Uw Kloris, eens om:
Ach! laat myn straalen Op uw schoonheid daalen,
Als uw Bruidegom!
Ik zal, door myn licht,
| |
[pagina 121]
| |
De nev'len verdwynen Der Min, en beschynen
Uw volmaakt gezicht:
Geen God Jupyn, (Verschept in wat schyn)
Om schoonheên te winnen, Of Kloris, in 't minnen
Zal driftiger zyn;
En daar in niet
Aflaaten, voor Flora haar weêrliefde bied.
3.
Is 't moogelyk, Goôn! Kan myn Venus schoon
En minneloos leven? Wat vreugd kan 't geven?
Zal zy haar Adoon
Dan nimmer kusschen, Zyn minnevlam blusschen?
Of is Venus zoon,
Dat mikkende Kind,
Om schoonheên te wonden, zyn hand nu gebonden?
Krachteloos en blind?
Waarom of 't Wicht Nu weigert zyn plicht
Aan Flora te toonen? Of spilt hy op schoonen
Ongaarne zyn schicht?
Uit vrees, van aan
Zulk wildschut eens zelver te gast te moeten gaan.
4.
Ik buig my voor haar Goddelyk Altaar,
Om haar door myn smeeken In min te ontsteeken;
Ik zal, openbaar,
Myn Uitverkoore Myn lyden doen hooren
Door gezang en snaar.
'k Zal 't marmere Beeld
Pigmalions streelen, Met kweelen en speelen
Tot z' haar gaaven deelt:
'k Zal op myn fluit, Met treurig geluid,
In Lied'ren en Psalmen, Myn lyden uitgalmen,
Op datze (daar uit
Myn druk en smert
Verstaande) minzaamer en medoogend werd.
|
|
