Gezangen, of het vrolyk gezelschap der negen zanggodinnen

De Min van Filander en Amarant.

Stem: Courante la Reine.

Largo.

Lest als ik Amarant'
In't lommer van de

[p. 112]

boomen, Vond leggen droomen
Aan een waterkant,
Ontreegen, had Kupied' zyn boog gespand:
Een lugtig windje blies van veer,
Om haaren hals, de lokjes heen en weêr;
Wanneer het Wichtje Vloog, met zyn schichtje,
Op haar boezem neêr.

2. Hy kust haar lieves mond,

Daar Rooz' en Fiölieren, Om stryd op zwieren,

[p. 113]

 

En vertrok terstond.

 

Ach! riep myn Engel, ach ik ben gewond!

 

Filander, ach! ik voel uw' min;

 

Uw' schichtjes dringen tot myn boezem in:

 

Ik sterf, ach Herder! Wond my niet verder;

 

Help uw' Herderin.

 

3

 

Helaas! wat zoude ik doen?

 

'k Ging, op dit lieflyk seggen, My by haar leggen,

 

In 't bedaauwde groen;

 

Met kus, op kus, haar' fluimerlusjes voên:

 

Maar Hemel! toen myn mond en hand

 

De purp're tipjes van myne Amarant'

 

Haar boezem drukte, (Dat my gelukte)

 

Vloog ik voort in brand.

 

4

 

Gelyk een' Bei, in 't veld,

 

Haar' wiekjes uit komt strekken,

 

Om daauwe te lekken, Daar de Tym af zwelt;

 

En zich op 't keurigst zoet der Roosjes stelt,

 

Zo lepte ik ook het zoetste Ambroos

 

Van Amarant', myne uitverkoore Roos:

 

Tot dat ik maakte, Zy, toen ze ontwaakte,

 

My tot Bruîgom koos.