Gezangen, of het vrolyk gezelschap der negen zanggodinnen
(1738)–Jan van Elsland–
Auteursrechtvrij
[pagina 39]
| |
 | |
[pagina 40]
| |
 Nu gy weer smaakt de bitt're vruchten
Der eenzaamheid, in klachten en geween.
Ik leef, doch sterf meer dan een dood,
Van heul en troost, vermaak en vreugd ontbloot;
Maar als ik denk hoe 't lot van 't sterflyk leeven
Nu vreugd, dan pyn en smert kan geeven,
Wil ik lydzaam zyn.
| |
[pagina 41]
| |
2. Al zit ik hier nu in myn kluis,
Van 't naaste bloed en lust en vreugd verlaaten,
(Myn klaagen kan my toch niet baaten)
'k Leef niet te min zo stil gelyk een muis;
Hoewel dat schaad'lyk ongediert'
My dikmaals om den kop en ooren zwiert,
En tracht met kragt in 't bekkeneel te nesten,
Maar 'k hoop ik zal 't nog wel ten besten
Keeren, met myn val.
3. Ach! mogt ik maar haast zyn bevryd
Van pyn aan 't gat, myn hoofd was veel geruster,
(Die twee zyn nu t' zaam broêr en zuster)
Ik raakte veel van myn gemymer kwyt.
Wel aan, myn waarde, zyt gerust,
En vrolyk, kweelt, en speelt, en boet uw lust;
'k Zal onderwyl my trachten te geneezen,
En, met myn hert, steeds by u wezen,
Denkende aan geen smert.
4. 'k Veracht al myn geleden leet,
Myn hert, verstaald, belacht myne ongelukken,
En springt u achter naa op krukken,
En blyft u by, myn waarde, wyl ik weet
Dat gy, in volle vreugde en zoet
Vermaak, elkand'ren veel plaizier aan doet:
'k Zal u verzellen, en myn druk verzachten,
En u, voortaan, met al myn krachten
Vet'ren achter aan.
5. Ha! wreede beul! die 't merg en pit
Van myne ziel, zocht door en door te knaagen,
Schiet vry uwe allerfelste plaagen;
Gy mikt vergeefs, en treft nu doel noch wit;
Ik sta voor uwe flitsen pal,
En acht al 't kruis en lyden niet met al:
Laat my alleen maar 't zoet gedenk behouwen,
En, die ik misse, in vreugde aanschouwen,
Dat myn leeven is.
|
|
