Den lacchenden Apoll, uytbarstende in drollige rymen

[p. 217]

Van de gestadige verliefde Jan.

NIemant hoeft het vreemt te houwen,

Dat men onse Jantje ziet

Heele dagen by de Vrouwen,

Beter Ambacht ken hy niet.

't Is een duyvel van een Mantje,

Machtig hitzig op de Kous?

Maer het heeft de naem, dat Jantje

Vriendelijck is, en seer goet Vrous.

't Is een aengenamen Vleyer,

Wonderlijcke zoet van praet,

En een Parel van een Vryer,

Heel bevallig van gelaet:

't Schijnt hy soeckt altijdt te leven

By de Vrouwelijcke Stam,

En aldaer de geest te geven,

Daer hy eerst de geest van nam: