Den lacchenden Apoll, uytbarstende in drollige rymen(1667)–Pieter Elsevier– Auteursrechtvrij Vorige Volgende Minne-klacht. Stem: Courante la Princesse. PHebus om lust te blussen, Komt sacht de Lente kussen, Omhelst den Roosenboom En schittert in de stroom, Wiens blonde pruycke is vergult, En met sijn glans 't Aertrijk vervult, Maer ick alleen Blijf gestadigh in 't geween. 2. Silvia weyt haer kudden, Daer Aura 't loof doet schudden Wiens schaduw' is een lust, Argiedus tot een rust, Silvia heelt hem in sijn pijn, Hy wenst daer voor geen Prins te zijn, Maer ick alleen Blijf gestadigh in 't geween. [pagina 164] [p. 164] 3. Die dartele Nimpjes vlechten Veel kransjes die zy hechten, Om haer gout-dradig haer, Gekrullet door malkaer, De klaver-wey is vol gewoels, Het velt van vreughde vol kryoels, Maer ick alleen Blijf gestadigh in 't geween. 4. Die Jonckheyt treet na buyten, Gepaert die handen sluyten, Betreden die Warandt Wel zoetjes handt aen handt, Den loosen Minnaer wordt een dief, Hy steelt een soentjen van sijn Lief, Maer ick alleen Blijf gestadigh in 't geween. 5. Den Bouman brosse dingen Tot Ceres lof gaet singen, Wanneer hy siet het Velt Met Kooren schoon gestelt; Het quackeltjen oock in het zaet Van vreugden om sijn gaeytjen slaet, [pagina 165] [p. 165] Maer ick alleen Blijf gestadigh in 't geween: 6. In bos, berg en revieren Op veelderley manieren, En Phylomenus sanck, Geeft d'Echo weer geklanck, Den Christalijnen Ysel is, Vol bly gespartel van den vis, Maer ick alleen Blyf gestadig in 't geween. 7. Zy die my gaet beroven Vreugt vryheyt daer en boven, Mijn hart, mijn ziel, mijn sin Lacht nu ick treurig bin. Zy schept een vreugt in mijn verdriet, Haer hart verheugt en singt een Liet, Maer ick alleen Blijf gestadigh in 't geween. 8. Eylaes! wreede vrindinne Heeft mijn getrouwe minne, Verdient dan sulken loon Te sterven duysent doon, U stemmigh hart, u wreet gemoet [pagina 166] [p. 166] Sal 't nimmermeer eens sijn versoet, Moet ick alleen stadigh blijven in 't geween: J. v. Veen. Stuur Recht. Vorige Volgende