Den lacchenden Apoll, uytbarstende in drollige rymen
(1667)–Pieter Elsevier–
Auteursrechtvrij
[pagina 157]
| |
Ick soende lustigh in het ront,
Mijn docht ick had een Kermis mont,
En sy een Kermis keeltje.
2. Een die wel 't aldermeeste nat
Van Agenoor genoten hadt,
Riep s'had mijn wat t'ontvouwen,
Se sey, je sult niet eene soen
Meer tegens mijne lipjes doen,
Wil jy de pot niet houwen.
3. Ick greep de pot dan by het oor
En hieuw hem dit Speel Meysje voor,
Die strax begon te pissen,
En seyckten soo veer buyten 't gat,
Dat al mijn vingers wierden nat,
Die sy mijn dwong te wissen:
| |
[pagina 158]
| |
4. Aen 't achterbaentje van haer hemt,
Hoe was mijn citt'rend hart beklemt;
Ick dacht, daer meê beschytse
De vingers diese heeft bepist,
Ick had het nouwelyx gegist,
Of't Vercken dat bedrytse;
5. Daer stont Oomkool toen fray en keek,
Die meer een Uyl als Mens geleeck,
Daer yder teeg aen 't jouwen,
Dien Droog kloot, Lubbert, of Jan
Gort,
Weet niet waer het de Meysjes schort,
Hy moet de pot weer houwen.
6. Dus wiert ick daer soo braef ge-eert,
En voor mijn ronden God geleert,
Hoe ick mijn aen most stellen,
| |
[pagina 159]
| |
Wanneer ik by de Meysjes ben,
Niet als een Lubbert, of Jan Hen,
Maar als een geck met bellen.
|
|