Den lacchenden Apoll, uytbarstende in drollige rymen

Jan At meê.

JAn had een Jonasje gemaekt met sijn Bacchanten:

Maer qualijk was hy t'huys of't wijf aen't parlesjantē,

Sy greep hem by de kop, en heeft soo lang gedost

Tot dat hy van sijn keel, sijn neersgat maeken most.

Jan riep mijn lekker bier, de duyvel moetje halen!
Jou Zog, jou Verreken! ik zelje dat betalen!

Trijn draeyden in haer hant hier op een dunne fleers,

En riep, soo 'k Verken ben, vreet speck dan uyt mijn neers,

[p. 110]

 

Maek jyme tot een Zog, ik maekje tot een kakhuys,

 

Met lapten sy hem al de Marzepain in 't backhuys.