Den lacchenden Apoll, uytbarstende in drollige rymen

Op Ian, Siek zijnde aen 't Colijk.

IK dacht dat onse Ian lestmael de geest wou geven:

Hy riep niet als ay my! ay my! ik geeft de geest!

En Ian die gaf de geest: maer bleef nochtans in't leven:

Want Ian die wikerdt gesont door 't laten van een veest.

P. Elzevier.