Den lacchenden Apoll, uytbarstende in drollige rymen

(1667)–Pieter Elsevier– rechtenstatus


Minne-zang: Voys; Mon Mary est à Paris. Of, Courage. HEmel! hoe zoet is de tijdt! Die ik met mijn Dorinde Al lief-kosende verslijt, Dat mijn droeve ziel verblijdt,
[pagina 42]
Beminde! beminde! beminde. 2. Goden! isser grooter vreugt In 's werelts ront te vinden? Als men in all'eer en deugt Soo malkanderen verheugt? Dorinde! Dorinde! Dorinde. 3. Dan is mijne vreugt bezet Met duyzental van kusjes! Dat mijn vryheyt haest verplet, En my trekt in 't dartle net Van lusjes, van lusjes, van lusjes. 4. Maer aylaes! wat droeve pijn! Nu is mijn vreugt verlooren! Wijl daer een Eclips sal zijn, Die Dorindes Sonne-schijn Sal smooren, sal smooren, sal smooren: 5. Want ik zal dit zoetste soet
[pagina 43]
In korten tijdt begeven! Wijl ik nu vertrekken moet, Dat mijn laes! den dootsteeck doet, O leven! o leven! o leven. p.e.