Den lacchenden Apoll, uytbarstende in drollige rymen

Aen P.E.

PIET die lieft sijn Alidaetje,

En hy noemt haer beste maetje,

Weer egaetje, en hy zeyt

Dat de kuysch' en eerbaerheyt

In haer huysvest, en gaet klagen,
Dat s'hem min, noch zucht wil dragen:

PIET, ik weet niet watje doet?

Datje dus in 't minnen vroet?

Laetje doch zoo niet bekoren,
Als je 't wint, zoo is 't verloren,

Trekt doch aen dat toutje niet,

Houje vryheyt lieve PIET,

Zoo en wordje niet bekeven:

[p. 38]

 

g'Hebt geen rekenschap te geven

 

Drinkj' een pintje s'avonts laet,

 

Gaej' om Coffi of Chocolaet,

 

Wilje by de borsten blijven

 

ALIDA en zal niet kijven,

 

Daerje anders zoeten bloet

 

Rekenschap af geven moet.

 

 

 

Anomes:

Antwoort aen Jan.

IAN my dunkt je schort een praetje?

Dat ik lief mijn Alidaetje

Dat is waer, mijn lieve Jan:

Jantjes Ian wat dunkjer van?

Iantje nu dat jy'er een hebt,
En een lastig blok aen 't been hebt,

Datje valt soo lijdigh swaer,

Zegje daerom Iantje vaer

[p. 39]

 

Dat ik niet en dien te trouwen?

 

Ian ik wil men gat niet klouwen,

 

Neen ik Iantje! deur jou zang

 

Maekje mijn te duyvels bang.

 

 

 

P. Elzevier.

Aen de zelve Ian, Konstige Kindermaker.

IAn ik zel dan meê bezoeken

Als ik ook eens ben getrout,

Of ik leeren kan uyt boeken

't Geen daer Ian zich op verstout:

Ian ik zel dan ook een reysjen

(Als ik heb mijn Aeltjes gonst,)

Dan een Iongen, dan een Meysjen,

Kindermaken na de konst.

p.e.