Zinne-beelden der liefde
(1703)–Willem den Elger– Auteursrechtvrij
[pagina 323]
| |
Onnoz'le, durft gy met de Liefde 't speelen waagen,
En ziet gy niet hoe vol gevaar het voor u steekt?
Gy zyt het kwyt indien gy uwe banden breekt:
Laat af, nog eens, laat af, gy zult het u beklaagen.
Het spel der min word vaak van vreugde in druk verkeert,
En zelde zonder schade en na berou geleert.
| |
[pagina 325]
| |
Het spel der liefde is gevaarlyk.
Vermits de Liefde heel schoon in 't oog is, gelyk
Che nel gioco d' Amor, chi fà da scherzo,
Tormenta da dovero.
Die veel in 't Minnen meent te jocken en te mallen,
Kan eer hy 't weet, met ernst, in pyn en quelling vallen.
Men meent eerst dat het zoo fraai is te beminnen, en bemint te
Amore
La radice ha soave, il frutto amaro.
De Liefd' een Wortel heeft die soet is en vermaeck'lyk,
Waer van de Vruchten syn heel bitter en onsmaeck'lyck.
Dit word alles zeer wel in dit Zinne-beeld vertoont door het Gy spant u al te kort. Het breekt uw lieve leven,
| |
[pagina 326]
| |
En haar antwoorden: Een boog door 't Spannen breekt, een Maegd door bot te geven.
't Is waar een Juffer mag zig wel overgeeven, en haar hart
Je n'ay point du silence affecte le mistere.
Je croyois sans peril pouvoir estre sincere.
Et sans armer mes yeux d' un moment de rigueur.
Je n' ay pour luy parler, consulte que mon coeur.
't Hart lag my op de tong, ik heb niet kunnen veinzen;
'k Dagt dat ik zonder vrees mogt uiten myn' gepeinzen.
Geen stuurheid wapende myne oogen! ach wat smart!
Ik ging alleen te raad' met myn ontsteeken hart.
En in het tegendeel, wanneer men zig al te zeer ingetogen
Ah! devant qu' au tombeau mon amant put descendre,
Que n'a t' il pu scavoir ce que tu vien d' aprendre!
Helas! d' unfier orgeuil l' effort imperieux
A peine en sa faveur laissoit parler mes yeux!
J' affectois des froideurs, quand je brulois dans l'ame,
Et j' ay tant scu contraindre une innocente flame,
Qu' il n' a pas en mourant emporte la douceur,
De scavoir quel empire il avoit sur mon coeur.
Ach! eer myn lief zyn min moest met de dood bekoopen,
Waarom vernam hy niet dat nu myn' mond verbreidt?
Helaas! het straf geweld van myn groothartigheid
Liet d'oogen naaw'lyks toe iets tot zyn gunst te spreeken.
'k Scheen koel wanneer myn Ziel in Liefde was ontsteeken;
En 'k heb zo ingetoomd myn' onbesproken' Vlam
Dat hy de zoetheid niet in 't sterven met zich nam,
En wist, wat groot gebied hy in myn' ziele voerde.
|
|