Serenade voor Lena

[p. 30]

October

De eerste rook van 't najaar waaiert schuchter
Over de stad; het daglicht wordt er schaars:
De gouden vlam van zomers ranke kaars
Dooft walmend op zijn ijzergrauwe luchter.

Tussen de straat en najaars lage luchten,
Vloeit avondschemering die blauw en paars,
Kil als de stad, de laatste mijmeraars
Der zomervelden van hun droom ontnuchtert.

Maar bomen dan, die langs de grachtkant groene
Fluwelen schimmels naar de regen keren?
Zij deden 't tortelpaar de laatste kus verleren:

De geur en gele wervel der plantsoenen,
Zij worden de verschalende rantsoenen
Waarop verledens minnaars mogen teren.