Serenade voor Lena

[p. 24]

Referein

Te willen houden is een dwaas verlangen,
Dus schrei ik niet om haar die mij verliet;
Mij rest slechts: achtervolgen en weer vangen
En boeien met mijn broze minnezangen,
Totdat die weer gebroken nederhangen
En zij opnieuw, in vlindervlucht, ontvliedt.

Want willen houden is een dwaas verlangen
Geen lege maag zuigt aan mijn bleke wangen,
Dit kost mijn kracht: het smeden aan mijn lied,
Om klaar te zijn wanneer zij hijgend biedt
Haar ronde polsen aan bezonnen dwang en
Mij veelbelovend in de ogen ziet.
Maar willen houden is een dwaas verlangen

Begin opnieuw als Eros nogmaals schiet,
Want zelfs een kooi van nikkelstalen stangen
Weerhoudt een hart dat moet ontvluchten niet.
Heus, willen houden is een dwaas verlangen.