Kyrieleis

[p. 51]

De druivenplukker

De dag, en de duif die koert,
de dauw, aan de druif gevlijd
in trage, glinstrende tranen
waar het vroege licht in wijlt -

En de rinse geur van de landen,
open en ree teloor
aan de achteloze handen
die nemen hun zoet trezoor -

O hart, als een vrucht gerijpt,
ooft, gewassen in dauw en regen,
strek U willig de landman tegen,
wiens wachtende hand U grijpt -

Zie, Hij heeft zijn buit genomen
los van tak en muur,
en plukt de harten als druiven
en zamelt ze in Zijn schuur.