Kyrieleis

[p. 48]

De zwaluw

I Het lege nest

Zwaluw wend niet de blik
als je ten zuiden gaat,
en langs de grauwe toren
de vlugge vleugel slaat -

Aan zijn verweerde transen
hangt nog het klein verblijf
dat de zoete drang je deed bouwen
in zoeler, vervoerder tijd.

Zie, het nest is leeg, waar het hete
wéten je immer voerde,
en beter is, te vergeten
dit tedere, dit ontroeren,
dit aller vluchten reden,
dat je ontgleed -

Zie niet om: dit is verleden.
Zwaluw, vergeet.

[p. 49]

II Dit Heimwee

Zwaluw, die aan de hemel
de spitse vleugel wet,
en van de wijn van heimwee
proeft het donker bouquet

tot je van de dronk verzadigd
duizlend de vlerken heft
en je opwerpt, en wiekt ten zuiden,
gejaagd ten eeuwige trek:

Zwaluw, hoezeer is dit hart
je vogelhart verwant,
van eender heimwee bevangen,
van eendere dronkenschap krank -

Het weent, en wet de vlerken,
en ziet op ten hemel, en lijdt,
in zijn enge kooi gevangen
tot zijn bestemde tijd.